Shkruan: Dr. Kosta Vasilevski
gjinekolog
Infeksionet urogjenitale në shtatëzani mund të shkaktojnë lindje të parakohshme, plasje të parakohshme të ujit dhe gjendje të rrezikshme shëndetësore si për të porsalindurin ashtu edhe për nënën pas lindjes. Diagnoza e këtyre infeksioneve caktohet me anamnezë të hollësishme, ekzaminim të organeve gjenitale, përgatitje natyrale dhe mostra mikrobiologjik, me ekzaminim të detyrueshëm të urinës për të përjashtuar bakteriurinë asimptomatike.
Simptoma më e zakonshme e infeksionit urogjenital është rritja e sekretit vaginal. Sekretimi vaginal është pothuajse gjithmonë i pranishëm, por sasia dhe karakteristikat e tij varen nga ndikimi i kushteve patologjike kimike, mekanike ose të caktuara. Prandaj, njohja e proceseve fiziologjike përgjegjëse për sekretin normal dhe të ndryshuar mundëson edhe caktimin e diagnozës së saktë. Në 80-90% të rasteve, sekrecioni i rritur vaginal është rezultat i shkaktarëve mikrobiologjik të cilët mund të identifikohen.
VAGINOZA BAKTERIALE
Vaginoza bakteriale haset në 10-20% të grave shtatzëna. Simptomat në gjysmën e rasteve janë: rritje e fluorit homogjen, e karakterizuar nga era e peshkut, kruajtja, djegie në zonën e vulvës. Diagnoza përcaktohet nga gjetja e të paktën tre prej katër simptomave të mëposhtme: fluor homogjen të dendur, pH të vaginës më i madh se 4.5, erë specifike, gjetja e “clue cells” të një preparati natyral.
Trajtimi bëhet me antibiotikë që merren, ose me përdorimin e përgatitjeve intravaginale. Zakonisht partneri nuk mjekohet, por në rast të infeksioneve të vazhdueshme që vazhdojnë për një kohë të gjatë dhe nuk i përgjigjen terapisë, atëherë është e nevojshme që të trajtohet edhe partneri.
CHLAMYDIA TRACHOMATIS
Kur është fjala për klamidinë (Chlamydia trachomatis) gjatë shtatëzanisë, tek 3 deri 8% mund të mos shfaqen simptoma. Mund të shkaktojë fluoride purulente të qafës së mitrës, qafën e skuqur të mitrës dhe ndjeshmëri të shtuar. PH zakonisht nuk është e rritur. Konfirmimi merret me përdorimin e testeve imunologjike. Transmetimi i infeksionit tek i porsalinduri ndodh në 70% të rasteve, gjysma e të cilave zhvillojnë konjunktivitin (inflamacion të syve), ndërsa 20% pneumoni. Mirëpo, pas përfundimit të shtatzënisë ka rritje të morbiditetit.
Për t’u mbrojtur si gruaja shtatzënën ashtu edhe fetusi, në shtatzëninë e hershme kryhet skriningu mikrobiologjik. Nëse provohet Chlamydia trachomatis, përveç gruas, është e nevojshme që edhe partneri të marrë trajtimin në mënyrë paralele.
NEISSERIA GONORRHOEAE
Tek 80% e pacientëve me gonorre ka mungesë simptomash. Ajo ka një prirje të veçantë ndaj vezëpërçuesve. Nëse shfaqen simptoma, shfaqen dhimbje të poshtme të barkut, gjendje febrile, probleme me urinimin dhe shfaqja e mundshme e kondilomave (lythave). Cerviksi purulent klinikisht nuk ka shumë dallim nga infeksioni me klamidinë. Konfirminin e marrim nëpërmjet preparatit lokal nga sekretimi vaginal ose me mjete selektive të nevojshme për të konfirmuar infeksionin gonokoksik. Partneri gjithashtu duhet të mjekohet me terapi. Të porsalindurit mund të zhvillojnë konjunktivitin, por rrallëherë zhvillojnë edhe sepsën.
STREPTOKOKU I GRUPIT B
Bakteria e streptokokut të grupit B (streptococcus gr. B) nuk jep simptoma në 5 deri në 30% të pacientëve shtatëzënë. Ka rrezik të zhvillimit të gjendjes febrile gjatë lindjes së fëmijëve dhe endometritit (inflamacion të mukozës së mitrës) pas lindjes së fëmijës. Ky është shkaku më i zakonshëm i sepsës së hershme tek i porsalinduri. Në 90% të rasteve shfaqet brenda tre ditëve të para. Në 10% infeksioni ndodh pas lindjes së fëmijëve, kështu që masat profilaktike të marra gjatë lindjes nuk janë të mjaftueshme. Masat profilaktike nënkuptojnë marrjen e mostrës mikrobiologjike midis javës së 35 dhe 37. Në rast të rezultatit poztiv tek gruaja shtatzënë, terapia jepet gjatë lindjes së fëmijëve. Tek gratë shtatzëna që u ka plasur ujti për më shumë se 18 orë, gjendja febrile e nënës gjatë lindjes së fëmijës, lindje kërcënuese të parakohshme para javës së 37-të të gestacionit, përqendrim të lartë të baktereve në traktin urogjenital, fëmijë të lindur paraprakisht me infeksion të streptokokut B, janë rrezik faktorë që kërkojnë terapi të detyrueshme me antibiotikë gjatë lindjes.
♦♦♦♦ Në vijim lexoni për infeksionet: VIRUSI HERPES SIMPLEX, HUMAN PAPILLOMA VIRUSIN – HPV, TRICHOMONAS VAGINALIS, CANDIDA, MIKOPLAZMA GJENITALE DHE INFEKSIONI I TRAKTIT URINAR
