Ndërhyrjen e parë të transplantimit të flokëve e kreu Dr. Norman Orenreich në vitin 1952 në Nju Jork. Pasi komuniteti joqeveritar mjekësor hodhi poshtë parimet e para të kësaj pune, ky studim historik më në fund u botua në vitin 1959.
Dr. Orenreich e shpiku termin “dhurim donatorësh” për të shpjeguar parimin themelor të transplantimit të flokëve që thotë se, flokët e transplantuar vazhdojnë të tregojnë të njëjtat karakteristika si flokët nga pjesa e kokës nga ku është marrë gjatë procedurës së transplantimit.
Me fjalë të tjera, flokët e shëndosha që merren nga qafa ose anët e kokës do të vazhdojnë të rriten ashtu sikur të ishin në vendin origjinal. Dominimi i donatorit shpjegon pse flokët në zonën e dhuruar, e cila është rezistente ndaj rënies së flokëve, vazhdoi të rritej pasi u transplantua në pjesët e holla ose në pjesët pa flokë.
Për fat të keq, eksitim në lidhje me këtë zbulim ishte larg realitetit dhe bindja se vetë stimulimi i flokëve që të rriten, nuk garanton rezultat të suksesshëm kozmetik. Ky lloj i transplantimi i dha pacientit një pamje jo shumë të natyrshme, e ashtuquajtur, efekti kukull.
Në vitin 1970, transplantimi i flokëve u bë shumë i popullarizuar, kur filluan të mendonin për zvogëlimin e diametrit të instrumenteve që përdoreshin për ta bërë sa më natyral rezultatin. Gjatë kësaj ndërhyrje, pjesa donatore e kokës pësonte trauma të mëdha dhe shenja shpesh të shoqëruar nga dhimbjet e forta, ënjtje dhe hematoma. Dhjetë vjet më vonë, transplantimi i flokëve përjetoi një hap të madh, ndërsa instrumentet që janë përdorur deri në atë kohë janë zëvendësuar me instrumente dukshëm më të vogla. Por edhe më tej, zona donatore ndahej me bisturi, ndërsa transferimi në zonat tjera bëhej me minigraft i cili përmbante 4-8 qime.
Vetëm në vitin 1995 Dr. Robert Bernstein e paraqiti hulumtimin e tij, i cili përfaqësonte mikroskopin binokular si një nga opsionet për ndarje më të lehtë të folikulave dhe rezultat më të mirë. Katër vite më vonë, u fut një mjet i cili e përmirësoj qëndrueshmërinë e folikulave, dhe aplikohet një teknikë e re e nxjerrjes së folikulave të vetme. Në kuadër të risive kirurgjikale në transplantimin e flokeve u zhvillua teknika për nxjerrjen e vetme, gjatë së cilës u rrit numri i folikulave të cilat mund të implantohen në një ditë të vetme (1000) folikula.
Kjo metodë, vitin e ardhshëm morri një version të përmirësuar, pra transplantimi i veçantë i folikulave të flokëve, ndjekur nga një sërë hulumtimesh, diagnostikash dhe trajtimesh superiore për transplantimin e flokëve.
Në vitin 2013, me implantimin paraprakisht ekzistues të drejtpërdrejtë të flokëve, e cila është një teknikë minimale invazive, vendosen standarde të reja të cilësisë në fushën e transplantimit të flokëve. Në të njëjtin vit, u përmirësua edhe teknika e futjes së plazmës të pasur me trombocite në transplantimin e flokëve.
