Edhe pse duket se koha menjëherë pas lindjes është më stresuese për prindërit, veçanërisht për nënat, për shkak të mungesës së gjumit dhe rraskapitjes, pakënaqësia e vërtetë vjen shumë më vonë.
Harrojeni të ashtuquajturin “viti i dytë i tmerrshëm” nga jeta e një fëmije, kur ata kalojnë diçka të themi kohën e pubertetit të tyre të parë. Profesorët amerikanë nga Universiteti Shtetëror i Arizonës dhe Universiteti Shtetëror i Oklahomas zbuluan se prindërit janë nën stresin më të madh dhe ndihen më të pakënaqur në vitet “tween” (dymbëdhjetë) të fëmijëve të tyre, konkretisht midis viteve të fëmijërisë dhe adoleshencës. Këto janë vitet 11 dhe 12.
Nënat e fëmijëve në atë moshë vuajnë më shpesh nga depresioni, shumë më tepër se kur fëmijët e tyre janë adoleshentë.
“Shumë nëna nuk janë të vetëdijshme se ndarja e madhe dhe më e dhimbshme e pasardhësve nga prindërit nuk ndodh kur fëmija largohet nga foleja, por kur largohet psikologjikisht prej tyre. Është një metamorfozë psikologjike si për nënën ashtu edhe për fëmijën. Jo vetëm që disa fëmijë përjetojnë ndryshime të mëdha hormonale në atë moshë, por ata gjithashtu sillen më të tjetërsuar dhe të tjetërsuar ndaj nënave të tyre”, thotë udhëheqësja e hulumtimit, Sunija Lutar.
Te gratë, rreth moshës 42 vjeç, niveli i hormoneve të estrogjenit dhe progesteronit fillon të bjerë, gjë që mund t’i bëjë ato të ndihen më pak të kujdesshme dhe të jenë të shkujdesura ndaj fëmijëve dhe partnerit të tyre. Por, kënaqësia me fëmijët zakonisht rritet kur fëmijët i kalojnë vitet e adoleshencës.
Përktheu dhe përshtati:S.N
