Австралиските и американски научници развија антивирусна терапија против КОВИД-19 која се покажала стопроцентно ефикасна во експериментите на заразени лабораториски глувци. Нигел Мекмилан, автор на студијата објавена во списанието Molecular Therapy, сликовито објаснува дека новата терапија делоува на принципот “бара и уништува“ вирус.
“Станува збор за терапија која го уништува вирусниот геном, па вирусните честички повеќе не можат да се развиваат. Тоа би можело да ја намали количината на вирусот за 99,9 проценти. Реално нашата терапија би требала да им помогне на луѓето кои завршуваат на одделите за интензивна нега каде е предоцна за вакцинирање“, вели Мекмилан, професор на Универзитетот Грифит во Бризбејн.
“Тоа е инјекција која секојдневно во период од четири или пет дена би се давала некому кој е хоспитализран на оддел за интензивна нега или како единечна инјекција на некој кој штотуку е изложен на коронавирусот. Запомнете дека овој вирус нема да исчезне, сега со него ќе живееме засекогаш“, додава австралискиот професор.
“Во научниот труд на австралиските научници се наведува дека конструирале сиРНК, односно кратка или мала интерферирачка РНК молекула. Таа може да го инхибира геномот на вирусот SARS-CoV-2, лепејќи се на неговите конзервирани делови, значи оние делови кои не се склони на мутации и со тоа да оневозможи препишување на вирсните геноми. Овие сиРНК молекули ги спакувале во липидни наночестичкии и со тоа ги донеле до инфицираните клетки. Се чини како многу рационален, современ и ефикасен пристап во лекување на болеста и инхибиција на вирусот, кој не би требало да биде прескап и недостапен за широката популација“, објаснува имунологотЗлатко Тробоњача, професор на Универзитетот во Ријека.
Фармакологот Владимир Тркуља, професор на Медицинскиот факултет во Ријека смета дека станува збор за ветувачки пристап во лекувањето на КОВИД-19.
“Ова е само прво скалило во истражувањето и треба да се виде внимателен, оти тоа е долг пат од експеримент на глувци до лек. Има многу детали поради истражувањето може да да влезе во погрешна насока и никогаш да не дојде до први експерименти на луѓе. Ако работат брзо и продуктивно, и со малку среќа, можно е за три години да почнат првите истражувања на здрави луѓе“, заклучува проф Тркуља.
