Кондиломите се мошне непријатни заради тешкото лекување, речиси неможноста потполно да се отстранат, како и можноста да преминат во рак. Се смета дека личноста која еднаш е заразена со кондиломи никогаш не може во целост да се ослободи од вирусот, туку само после лекувањето се губи манифестацијата на истиот. Значи, вирусот е присутен, но целуларната имуност не му дозволува да се прикаже во вид на брадавици.
Најчесто се наоѓаат во аногениталната регија – кај мажите на препуциумот, френулумот, сулкусот, коронариусот на пенисот, на отворот на уретрата, а кај хомосексуалците на пенисот, анусот и долниот дел од ректумот (онаму до каде што доспева пенисот при пенетрацијата); кај жените најчесто се наоѓаат на задниот ѕид на вестибулумот на вагината, големите и малите срамни усни, перинеумот, поретко во вагината и цервиксот.
Преобразувањето на кондиломите во рак на грлото на матката е најчесто кај жените на кои оваа болест им задава најмногу проблеми заради тешката пристапност до брадавиците за лекување, инфицираноста на каналот низ кој поминува бебето и фактот дека со оглед на тоа дека кондиломите се безболни долго биваат незабележани во длабочината на вагината.
Лекување
Лекувањето на кондиломите е индивидуално. Може да биде исцрпувачко и долготрајно, неретко вклучувајќи и хируршка интервенција, а може да биде и кусо и сосема незначително. Ако брадавиците се наоѓаат на површината на половите органи и ако не се поголеми од зрно грашок можено е да се лекуваат со таканаречена криотерапија, односно „палење“ со течен азот.
Овој метод е безболен и се повторува на секои 3-4 дена до исчезнувањето на брадавиците кога се прави тест со оцетна киселина заради проверка на преостанатите микролезии.
Некогаш се доволни 2-3 терапии со течен азот и сите промени исчезнуваат, а некогаш лекувањето трае и до една година, па се советува апстиненција од секој полов контакт за време на лекувањето затоа што кое било триење на инфицираното место доведува до ширење на вирусот.
