Светската здравствена организација ја признала кинеската медицина како медицинска гранка во 1979 година. Но, таа не е само тоа – тоа е една цела филозофија, мисла проткаена со медицинско знаење, сфаќање дека човекот е целина, а не нешто составено од независни делови, како што западната медицина го набљудува човечкиот организам. Кинеската медицина проткаена е со универазалниот закон ТАО, кој еднакво важи на ниво на макрокосмосот, како и на нивото на микрокосмосот или самиот човек како единка.
Јин и јанг
Суштината на овој принцип е единството на спротивностите и доведување во рамнотежа на јин – што ја претставува нашата внатрешност и јанг – што ја претставува надворешноста. Древната кинеска мудрост најголемо вимание посветила токму на доведувањето на вие два принципа јин и јанг во здрава рамнотежа. Се смета дека дисбалансот на овие две спротивставени сили е всушност причинител на болестите и другите непријатности во организмот. А, кога тоа ќе се случи на сцена стапува кинеската медицина: акупунктура, акопресура и употребата на билни и животински есенции.
365 точки и 12 меридијани
Акупунктурата подразбира стимулација на акупунктурните точки на телото кои се во директна комуникација со внатрешните органи, а кои се наредени во точно одреден ред долж патиштата на движење на енергијата (меридијани). Интересен е фактот дека постојат 365 точки, колку и денови во годината, а меридијани 12 колку и календарски месеци. Секој внатрешен орган (срце, бели дробови, бубрег…) има своја точка до која води токму неговиот меридијан. Точките може да се стимулираат со игла, на традиционален, класичен начин, но и со ласер, прсти (акопресура), струја, магнет. Благодарение на технологијата, иглите се тенки како влакно од коса, се користат еднаш и се безболни.
Денес, 5 000 години од првиот пишан документ за акупунктура, може да се каже дека тоа е медицина без нуспојави, без компликации и контраиндикации.
