Агеузијата е болест која подразбира губење на функциите за вкус на јазикот. Лицата кои страдаат од агеузија не можат да разликуваат слатко од солено и кисело од горчливо. Често пати се случува пациентите агеузијата да ја помешаат со болеста аносмија, која претставува пореметување кога вкусот на храната се чувствува повеќе со неговата арома.

Агеузијата е болест која во основната своја варијанта се сретнува многу ретко. Пораспространети се нејзините разновидности.

При хипоагеузија болниот има делумна загуба на вкусот, додека при дисгеузијата пациентот има чувство на ментален вкус во устата проследено со топлина во јазикот. Со напредувањето на возраста шансите да се добие некое друго губење на вкусот расте. Независно од пореметувањето на вкусот кое го зафатил пациентот тоа може да биде опасно за неговото здравје бидејќи создава ризични ситуации. Болниот од агеузија треба да го смени режимот на исхрана поради што често паѓа во депресија бидејќи не сака да ги прифати таквите промени. Освен тоа овие пациенти во секојднвната ихрана внесуваат огромни количества сол или шеќер со цел подобро да почувствуваат вкусот на храната.

Агеузијата и нејзините разновидности особено се опасни за лицата кои се алергични на определени продукти и состојки. Доколку болниот не го види алергенот во јадењето и проба од него, тој нема да успеее да го разликува вкусот на состојката која за него е животозагрозувачка. Понекогаш оваа болест е симптом на Алцхајмерова болест или Паркинсонова болест.

Причини

Кога џвакаме или пиеме се ослободуваат молекули кои ги стимулираат специјалните сетилни клетки во устата, т.н. клетки за вкус. Тие се групирани во рамките на рецепторите за вкус на јазикот, и кога ќе бидат активирани, испраќаат сигнали кон нервите за вкус во мозокот. Доколку настапат некакви нарушувања на оваа верига, има опаснсот од појава на пореметување на вкусот, вклучувајќи ја и агеузијата.

Најчеста причина за оваа болест е ткивното нарушување на нервите, кои се однесуваат за јазикот. Друга причина е болниот да има проблеми со ендокринолошкиот систем или да има пролем со недостик на цинк или витамин Б3. Причини за појава на нарушување на вкусот може да бидат и болести како дијабетесот, бубрежната слабост, стоматолошки проблеми, а поретко и некои видви на рак или склероза.

Губењето на вкусот може да биде и несакан ефект од пиењето на некои лекови или како последица на стрес и траума. Од огромно значење е пациентот да води огромна грижа за хигиената на забите и устата. Доколку постои сомнеж дека имате некакво нарушување на вкусот потребен е преглед кај специјалист за уво, нос и грло. По потреба се консултира и мислење на стоматолог. Постојат посебни тестови за испитување на плунката, како и проверка на функционалноста на рецепторите за вкус.

Лекувањето вообичаено се состои од промена на режимот на исхрана и пиење на одредени лекарства, кои постепено можат да доведат до враќање на вкусот. Во ретки случаи потребна е хируршка интервенција.