Не е само мајката и телото на таткото произведува хормони потребни за развивање на приврзаност, лојалност, одговорност, грижливост и љубов спрема детето.
Според некои истражувања, во 1975 година, просечниот татко поминувал околу 15 минути дневно со своето дете, додека во 1995 година тоа време било продолжено до два часа дневно. Патрик М. Хаусер, автор на „Водичот за идните татковци“, смета дека улогата на таткото до денес достигнала сосема нови размери.
За разлика од поголем дел татковци од минатиот век, кои во болничките ходници делеле цигари со непознати луѓе за да го прослават раѓањето на своето дете, денешните татковци се вклучени во сите фази на исчекување, раѓање и грижа околу детето, вели Хаусер
Одговорот на прашањето зошто денешните татковци се погрижливи и поприврзани и од самиот почеток активно учествуваат во очекувањето и раѓањето на детето, го има науката.
„Хормонот на љубовта“ е клучен за развојот на татковскиот инстинкт
Хормонот окситоцин се произведува кај жените и мажите за време на интимен контакт, а често се нарекува и „хормон на љубовта“. Овој хормон е важен за мајката, бидејќи го подготвува телото за успешна бременост и породување, но, исто така, е важен и за таткото.
Истражувањата покажале дека хормонската активност кај татковците се јавува веќе во текот на бременоста на нивната партнерка, а се зголемува доколку таткото е присутен на раѓањето на детето. Кај татковците, хормоните пролактин, вазопресин и окситоцин се на највисоко ниво во периодот околу породувањето.
Зголеменото производство на пролактин се поврзува со создавањето на поврзаност, приврзаност и грижливост. Покаченото ниво на вазопресин создава кај таткото потреба да го заштити семејството и да остане дома, наместо да излегува. Вазопресинот е, исто така, познат и како хормон за моногамија, односно за создавање на чувство на одговорност.
Интимноста помеѓу бебето и таткото, особено преку допирот кожа на кожа, доведува до зголемување на производството на окситоцин. Зголеменото ниво на окситоцин во телото на таткото е од клучно значење за развојот на неговите инстинкти на грижлив родител. Резултатот од оваа зголемена хормонална активност е приврзаност, одговорност, лојалност, заштита, љубов и грижа кај новопечените татковци.
Посветените татковци се подобри сопрузи
Хаусер додава уште една предност на добриот однос помеѓу таткото и детето, а тоа е долговечноста на таквите семејства. Постои поголема веројатност дека таткото кој е приврзан и посветен на своите деца ќе остане покрај своето семејство.
За време на бременоста, породувањето и подоцна кај татковците се јавуваат нежност, љубов и чувство на припадност, што е основа за воспоставување животна врска помеѓу таткото и детето. Според заклучокот на Хаусер, транзицијата кон татковството е едно од најзначајните и најпредизвикувачки искуства во животот на мажот, а за тоа искуство да биде успешно, татковците мора да се чувствуваат сигурно, самоуверено и да имаат поддршка од луѓето околу себе.
