Prindërit tepër mbrojtës shpesh kanë qëllime të mira dhe duan të mbrojnë fëmijët e tyre. Megjithatë, kontrolli i tepruar mund të pengojë pavarësinë e tyre dhe zhvillimin e aftësive vendimmarrëse, duke ndikuar në aftësinë e tyre për të eksploruar botën në mënyrë të pavarur.
Ruajtja e një ekuilibri midis mbrojtjes dhe ofrimit të hapësirës për rritje është thelbësore për një marrëdhënie të shëndetshme prind-fëmijë. Këto janë shenjat që tregojnë për prindërit që janë tepër mbrojtës.
- Mbikëqyrja e vazhdueshme
Nëse prindërit gjithmonë i mbikëqyrin fëmijët e tyre dhe nuk i lënë kurrë të luajnë vetëm, kjo i pengon ata të zhvillojnë pavarësinë.
- Marrja e vendimeve
Ka prindër që marrin të gjitha vendimet për fëmijët e tyre, nga veshjet e deri tek hobit e tyre. Kjo përfshirje e tepërt i pengon ata të zhvillojnë aftësitë e vendimmarrjes.
- Shqetësimi i tepruar
Prindërit që janë tepër të shqetësuar për sigurinë dhe mirëqenien e fëmijëve të tyre shpesh imagjinojnë skenarin më të keq të mundshëm. Ky ankth mund t’u kalohet fëmijëve, duke u shkaktuar atyre stres të panevojshëm.
- Kufizimi i ndërveprimeve sociale
Frika nga ndikimet negative mund t’i shtyjë prindërit të kufizojnë ndërveprimin social të fëmijëve të tyre. Kjo mund të rezultojë në izolim social dhe vështirësi në krijimin e marrëdhënieve në të ardhmen.
- Shmangia e rrezikut
Kjo mund të përfshijë çdo rrezik, madje edhe ato të vogla, si ngasja e një biçiklete. Nëse prindërit nuk i lejojnë fëmijët të ndërmarrin rreziqe, kjo kufizon përvojat dhe mundësitë e tyre për të krijuar besim.
- Kryerja e detyrave në vend të tyre
Edhe pse fëmijët janë të aftë të kryejnë detyrat e tyre, prindërit tepër mbrojtës shpesh ndërhyjnë për të ndihmuar. Kjo pengon aftësinë e tyre për të mësuar dhe për të fituar pavarësinë.
