Ajo që duhet theksuar është se temperatura e ngritur e trupit nuk është një sëmundje, por një shenjë e sëmundjes. Rritja e temperaturës së trupit është një shenjë që trupi i fëmijës, ose më mirë sistemi i tij imunitar, reagon në mënyrë të përshtatshme ndaj infeksionit dhe gjithashtu e ndihmon fëmijën të luftojë infeksionin në mënyrë natyrale. Temperatura e ngritur e trupit është ajo që i tremb më shumë prindërit, sidomos kur është më e lartë dhe kur bëhet fjalë për fëmijët e moshës më të vogël. Temperatura e trupit rregullohet nga qendra e termorregullimit që ndodhet në tru dhe detyra kryesore e saj është ta mbajë atë në një lartësi prej 36,1 deri në 37 C. Ka ndryshime fiziologjike gjatë ditës, më e ulëta është në mëngjes ndërmjet orës 4 dhe 6 të mëngjesit dhe më e larta në mbrëmje midis orës 16 dhe 20.
Ndryshimi fiziologjik i temperaturës së trupit gjatë ditës është rreth 1 gradë, dhe gjatë aktivitetit fizik intensiv temperatura mund të rritet me 2 gradë. Duhet theksuar se temperatura e ngritur është pjesë e mekanizmit mbrojtës të organizmit dhe ndihmon në luftimin e sëmundjes. Qendra për rregullimin e temperaturës tek të porsalindurit, foshnjat dhe fëmijët e vegjël është e pazhvilluar, kështu që shumë rroba ose një dhomë shumë e nxehtë do të çojë në një rritje të temperaturës së trupit.
PROCEDURAT THEMELORE KUR FËMIJA JUAJ ËSHTË FEBRIL
Është thelbësore t’i kushtohet vëmendje marrjes së mjaftueshme të lëngjeve, dietës, veshjeve, aktivitetit fizik, si dhe dhënies së ilaçeve për uljen e temperaturës.
- Hidratimi – marrja e lëngjeve
Funksionimi i trupit të njeriut, duke përfshirë trupin e fëmijëve, përfaqëson një ekuilibër të marrjes dhe humbjes së lëngjeve, ose më saktë, sa më shumë lëngje të humbasim, aq më shumë ato kompensohen. Lëngjet përmbajnë disa minerale të tretura si natrium, kalium, klori, magnezi, kalciumi, bikarbonatet, fosfatet, të cilat së bashku i quajmë elektrolite. Ato, përveç rolit të mbetur, luajnë një rol edhe në shpërndarjen e drejtë të ujit, si dhe në zhvillimin e duhur të të gjitha proceseve metabolike në organizëm. Proceset që ndikojnë në humbjen dhe zëvendësimin e lëngjeve dhe elektroliteve në organizmin e një fëmije të shëndetshëm janë të balancuara mirë dhe shqetësimi i tyre mund të çojë në dehidrim.
Gjendja me temperaturë të lartë trupore, pavarësisht nga shkaku, pasohet nga një humbje e shtuar e lëngjeve për shkak të djersitjes intensive, frymëmarrjes së shpejtë si mekanizëm për uljen e temperaturës. Nëse trakti gastrointestinal preket si pjesë e infeksionit, kemi të vjella dhe jashtëqitje të lëngshme, dehidratimi është një rrezik real. Për këto arsye duhet pasur kujdes që lëngjet që merren të përmbajnë edhe elektrolite. Është e nevojshme të theksohet se foshnjat dhe fëmijët e vegjël dehidratohen më lehtë se fëmijët më të mëdhenj dhe të rriturit për faktin se përmbajnë një sasi më të madhe të lëngjeve në trup.
- Të ushqyerit
Zakonisht një fëmijë me temperaturë ka oreks të dobët dhe nuk duhet ta detyrojmë të hajë. Humbja e oreksit zakonisht zgjat 3-4 ditë dhe nuk është një shenjë alarmante. Rekomandohet dhënia e ushqimeve të pasura me karbohidrate (bukë e thekur, pije të ëmbla, fruta).
- Veshja
Duhet të përshtatet, pra sa më pak veshje që të lejojë çlirimin e qetë të nxehtësisë përmes lëkurës. Ngrohja e tepërt e një fëmije febrile për shkak të moszhvillimit të qendrës së termorregullimit mund të çojë lehtësisht në një rritje edhe më të madhe të temperaturës.
- Aktiviteti fizik
Pushimi është i nevojshëm, sepse aktiviteti i tepërt kontribuon në rritjen e gjenerimit të nxehtësisë.
TRAJTIMI
Duke pasur parasysh faktin se temperatura është pjesë e mekanizmit mbrojtës imunitar, ulja e saj ndalon këtë përgjigje dhe prish mbrojtjen e trupit. Sipas udhëzimeve evropiane, temperatura e ngritur nuk duhet të ulet derisa të kalojë vlerat 38,5 C. Një temperaturë që varion ndërmjet 37 dhe 38,5 konsiderohet subfebrile dhe nuk rekomandohet dhënia e barnave për uljen e temperaturës. Një grup i caktuar barnash që përdoren për temperaturë të ngritur jepen në dozë të përcaktuar sipas peshës trupore, si dhe sipas shpeshtësisë me të cilën jepen. Për të gjitha vendimet e mëtejshme në lidhje me hetimet, është e nevojshme një konsultë me një pediatër, i cili e mbështet vendimin e tij në bazë të të dhënave anamnestike, pamjes klinike, si dhe rezultateve të hetimeve të treguara.
