Пишува: Александра Тимковска/aleksandra@panacea.mk
„Пластичната хирургија за мене е спојот на мојата љубов кон природните науки и алтруизмот, од една страна и уметноста, од друга. Пластичната хирургија ја разбирам како применета уметност од највисок степен и нејзиниот избор беше и е моја вистинска професионална сатисфакција во животот која ме прави среќен секојдневно“, вели асс. д-р Игор Пеев, и додава дека интересот за естетски операции и интервенции на домашен терен станува се поголем, односно во последните 10 години на Клиниката за пластична и реконструктивна хирургија се бележи континуиран пораст на вкупниот број на естетски интервенции, и тоа и по вид и по обем, со стапка на раст од просечно околу 20 % годишно.
Првата естетска операција во светски рамки е направена пред повеќе од сто години, и ако во блиското минато одењето „под нож“ се сметаше за луксуз, денес тоа е буквално секојдневие, работа на престиж и статус. Дали процентуално мажите или жените почесто се решаваат за корекција на одреден дел од телото?
Асс. д-р Пеев: Да, вашиот заклучок е точен. Интересот за естетските операции и интервенции станува се поголем. Естетската медицина, во која било форма, практично станува секојдневие и дел од животот, ако сакате и стил на живеење. Затоа, а и заради достапноста, не сметам дека е статус или престиж повеќе. Во последните 10 години на Клиниката за пластична и реконструктивна хирургија се бележи континуиран пораст на вкупниот број на естетски интервенции, и тоа и по вид и по обем, со стапка на раст од просечно околу 20 % годишно. Исто така и интересот кај мажите за корекции расте. Сепак, нивниот удел не е голем и од десет пациенти, околу тројца се мажи. Најчесто машките се заинтересирани за корекција на нос (ринопластика), уши (аурикулопластика) или корекција на гинекомастија односно зголемени гради кај маж. Поретко мажите се интересираат и за липосукција или пак за инјекционо разубавување, како што се употреба на неуротоксини (Botox®) или хијалуронски филери. Воедно и возрасната граница на пациентите се поместува, не само надолу, туку за македонски услови, и нагоре. Имавме пациентка, на пример, која на 68 години промени силиконски протези на гради или исто една повозрасна пациентка која направи бразилско подигнување на задникот. Секако, интересот за овие операции почнува уште во тинејџерски години, кога често пациентите доаѓаат со родителите да се информираат за одреден тип на операција.
Кој дел од делото најчесто се коригира, односно која е најчестата операција кај нас или што е она што најчесто се коригира и од што не се задоволни Македонците/ките?
Асс. д-р Пеев: Практично се се коригира. Мажите најчесто имаат комплекс со лицевиот изглед, додека кај жените освен тој комплекс постои и комплекс со телото, така што липосукциите и операциите на гради би рекол дека се најчести естетски корекции. Од минимално инвазивните интервенции, водечка без сомнеж е зголемувањето на усни со хијалурон, чиј пораст е очигледен околу нас.
Постојат ли одредени ограничувања во однос на возраста, постои ли одредена граница за која се смета дека е прерано да се прави одредена интервенција?
Асс. д-р Пеев: Полнолетството му дава за право на пациентот да одлучува сам за својот избор, така што таа возраст е нашиот долен лимит за своеволни операции. Сепак, неретко се среќаваме со моменти кога треба да одложиме некој пациент за понатаму, сметајќи дека таа единка се уште не е спремна за разумно донесување на одлуки. Во случаи кога имаме корекции кај помлади пациенти, како корекција на клемпави уши, на пример, тогаш согласноста за операцијата ја потпишуваат родителите.
Сигурна сум дека во праксата сте се соочиле со барања од типот ’сакам ваков нос’, ’вакви гради’… Одлуката за изгледот нормално дека е на самиот пациент, но што е она што му се кажува (укажува) на секој оној кој решил да смени нешто кај себе? (Во однос на изгледот, димензиите, постоперативниот период…) И дали сметате дека разговорот со психолог (нешто што веќе е практика во светот) треба да биде воведен како обавезен во фазата на предоперативна подготовка, со оглед на тоа дека често и се претерува во желбата да се смени изгледот или да се зачува младешкиот изглед?
Асс. д-р Пеев: Точно, нереалните барања и очекувања се многу чести. Рутински пред секоја интервенција со пациентите обавуваме еден темелен разговор, за желбите, за очекувањата, за текот и видот на операцијата, како и за текот на опоравувањето. На тој начин и ние како хирурзи стекнуваме увид во карактерот на пациентот и неговите размислувања. Понекогаш, повторно го обавуваме истиот разговор со цел да направиме еден компромис помеѓу можностите и желбите. Неретко, на пример, се ценкаме со пациентката за волуменот на силиконските гради. Тие сакаат поголеми, можностите се други, па бараме некоја средина каде ќе обезбедиме задоволство од операцијата, но воедно и безбедна и сигурна операција. Знаете, безбедноста на пациентите на секој лекар, а посебно на еден пластичен хирург, е секогаш на прво место. Е тоа, кај нас треба да е следено и со задоволството од страна на пациентот, а за тоа, секако, е потребно знаење и искуство, како и соодветна операција. Воедно, даваме совети и сугерираме, што за пациентите би било најдобро, не само во врска со операцијата, но и во однос на целото тело. Добар пластичен хирург го гледа телото во целина или ако сакате лицето во целина. Знаете, еден преубав, мал нос, не стои убаво на секоја форма на лице. Истото важи и за големината на градите. Тие антропометриски информации секогаш ни се стартна линија од каде почнуваме со размислувањата. Така, овој процес на подготовка за операции е често долг, ние неретко сме и психолози, и психијатри, и другари, и советодавци, и контролори, и мотиватори, а неретко и рамо за плачење од животните приказни. Нормално, кај лицата каде ќе установиме едно хронично незадоволство од својот изглед, без реална причина за тоа, односно кај т.н. дисморфобични лица, не советуваме операција, туку клинички психолог. Практично тие пациенти нема да бидат задоволни и после најубавите резултати и би биле лоши за нас пациенти. Истото важи и за пациентите со нереални очекувања.
Колку трае периодот на опоравување и кои се можеби најчудните барања со кои сте се соочиле во досегашната пракса?
Асс. д-р Пеев: Периодот на рековалесценција е различно долг за различни операции, но околу 2-4 недели се потребни кај повеќето операции за нормално функционирање на пациентите. Резултатите се видливи веднаш, но сепак крајните резултати се видливи после неколку месеци од операцијата колку што е и потребно за целосно заздравување на оперираното ткиво. Тоа практично важи за сите оперативни техники.
Па во однос на барањата, ха, ха, мислам дека најчудно беше барањето на еден пациент, кој сакаше целосно отстранување на ушите. Тој не сакал да ги гледа на избричената глава. Се заврши со максимално приближување на ушните школки до главата, со што пациентот беше многу задоволен.
Што е со затегањето на лицето, односно подмладувањето со разно-разни инјекции, филери… Кога треба да се почне за да се спречи стареењето на кожата и да се задржи младешкиот изглед?
Асс. д-р Пеев: Инјекционото разубавување на лицето е вистински хит моментално во светот, па и кај нас. Жената почнува да старее околу 28 -30- тата година, при што најекспонираната кожа на телото, а таа е таа на лицето, почнува да старее прва. Тоа е, пред се, заради штетното влијание на сонцето и урбаната средина. Во раните 30-те години веќе може да се започне со користење на неуротоксини, во форма на бејби-ботокс или мезотерапија, а нормално подоцна и погусти формули. Секак,о таа граница не е стриктна, некои стареат побрзо, некои покасно. Би рекол најголемата стартна инвестиција за нашиот изглед, во секој случај е заштита од сонце, чиста средина, здрава исхрана, физичка активност и никако цигари. Сето ова резултира со успорено стареење.
Колку во Македонија се следат трендовите кога е во прашање реконструкцијата на одредени делови и дали сме во чекор со светот каде вистински хит е липоскулптурата или зголемувањето на задникот?
Асс. д-р Пеев: Македонија во поглед на естетските интервенции во ништо не заостанува во однос на западниот свет. Би рекол дека сме ептен во чекор со светот. Тоа е таа оска западен свет – медиуми 0 интересен за операции, од една страна, и ние со соодветната едукација во странство за процедурите. Липосукцијата и липоскулптурата е најбрзорастечка оперативна техника за разубавување и кај нас. Се отстранува маст од едно место, се вбризгува во друго. Тоа е таа процедура липоскулптура – липосукција и липофилинг, односно пополнување на одредени делови со сопственото масно ткиво, кое извадено по пат на липосукција, истото е обработено и повторно внесено, но сега во друг дел. Се се работи низ мали отвори, практично невидливи, како и со употреба на канили. На тој начин може да се зголеми уста, јаболчници, гради, задник, потколеници, да се подмладат збрчкани дланки, на пример, итн. Така, со еден природен, сопствен и траен материјал се постигнува она што се прави со фабричките филери. И, секако, е најевтина варијанта.
Кои се зафати се прават кај нас, односно на Клиниката за пластична и реконструктивна хирургија?
Асс. д-р Пеев: Голема е листата на операции кои се работат на нашата Клиника, од операции на нос, од функционална и естетска природа, корекција на уши,усти,затегнување на лице, врат, очни капаци, подбрадок, потоа зголемување и намалување на гради, кај мажи и жени, подигнување на гради, затегнување на стомак, липосукции на многу регии, зголемување на задник, генитално разубавување итн. На нашата интернет страница може да се информирате подетално, како и при која било консултација кај нас.
Кога го правевте изборот на гранката од медицината со која ќе се бавите што беше пресудно да ја изберете токму пластичната и реконструктивна хирургија?
Асс. д-р Пеев: Пластичната хирургија за мене е спојот на мојата љубов кон природните науки и алтруизмот, од една страна и уметноста, од друга. Пластичната хирургија ја разбирам како применета уметност од највисок степен и нејзиниот избор беше и е моја вистинска професионална сатисфакција во животот која ме прави среќен секојдневно.
И за крај, која е најголемата сатисфакција за еден доктор, хирург?
Асс. д-р Пеев: Насмевката и солзите радосници на задоволните здрави пациенти. Тогаш знаете дека тоа што го работите ги прави луѓето среќни и подобри. Впрочем, тоа е и целта на секој лекар, зарем не?!
