Ослабениот осет за мирис се нарекува хипосмија, додека аносмија е целосно губење на ова чуство. Поради оваа состојба многумина мислат дека го изгубиле и чувството за вкус и повеќе не може да уживаат во храната, но всушност станува збор за губење на осетот за мирис.
До аносмија доаѓа кога едем или друга опструкција внатре во носот не дозволува да се пробие мирисот до олфакторното подрачје. Чувството за мирис кај луѓето е поттикнат од одредени процеси. Прво, молекули кои се ослободуваат од состојките (како мирисот на цвеќето), мора да стимулира посебни нервни клетки или т.н. мирисни клетки кои се наоѓаат високо во носот. Тие нервни клетки потоа праќаат податоци во мозокот, каде се идентификува специфичен мирис.
Се што ги попречува овие процеси, како што е затнат нос или оштетување на самите нервни клетки, може да доведе до губење на мирисот. Способноста за мирис исто така влијае на способноста да се почувствува и вкусот. Без чувство за мирис, нашите рецептори за вкус, може да откријат само неколку вкусови, а тоа може многу да влијае на квалитетот на животот.
Аносмијата може да биде наследна или стекната, а главни причини за оваа болест се повреда на главата или вирусни инфекции, како и Алцхајмерова болест кај постарите лица. Оваа болест може да биде дел од нормалното стареење на возраст од 60-70 години, кога сите промени се понагласени. Постои и специфична аносмија која кај болниот создава нечувствителност на одреден мирис, а таа може да биде одредена преку гените. Исто така постои и конгенитална аносмија која е вродена. Други причини може да бидат алергиски, хроничен или атрофичен ринитис. Постоењето на носни полипи исто така може да поттикнат развој на оваа болест.
Во 26% случаи на ова заболување, како главна причина се јавува грипот или воспалението на горните дишни органи.
За аносимијата не постои лек, туку се лекуваат причините за оваа појава. Лицата кои боледуваат од аносмија мора често да бидат внимателни, поради неможноста да почувствуваат мирис од некоја опасност, како плин, чад…
