Ботулизмот е ретка, но многу тешка боест што ја предизвикува анаероната бактерија Clostridium botulinum која создава спори и токсичен отров. Многу е раширена во природата, во земјата и во изметот на глувците, стаорците и на мачките. Токсинот често се создава во расипаната храна, а најчест извор на зараза за човекот се конзервите и сувомеснатите производи. Болеста можно е да се добие и ако повреденото место на кожата дојде во контакт со причинителот на болеста. Болеста не е заразна, а се појавува нагло и ги напаѓа мозочните нерви.
Колку е поголема количината на заразената храна внесена во организмот, толку побрзо ќе се манифестираат симптомите. Кај пациентите на почетокот се јавува двојно гледање, суштени капаци, неможност за фокусирање на предмети, сува уста. Кај некои лица се јавува и мачнина, повраќање и дијареа, како и грчеви во желудникот. Како бактеријата ги напаѓа нервите, лицата чувствуваат прво слабост во рацете, а со тек на време симптомите се шират и на остантите делови на телото. Може да се јават и потекотии во голтањето и во говорот. Доколку биде зафатен системот за дишење постои голема опасност за престанок на дишењето, а потоа и смрт. Сите наведени симптоми бараат итна медицинска помош.
Околу 5-10 % луѓе болни од оваа болест умираат, а смртта настанува во првите 2 до 4 дена доколку болеста не се лекува
За заштита од ботулизам важна е добрата термичка обработка на храната. Спорите на бактеријата се уништуваат при температура од 120 степени Целзиусови, а токсините најмалку 30 минути на 90 степени. Во текот на топлите денови поголеми се шансите за расипување на храната, поради што треба да се води сметка за правилното чување на отворените намирници. Изгледот и мирисот на продуктот може да упатат на тоа дека е расипан. Кај конзервите тоа се забележува по надуениот капак.
Поради сериозноста на болеста, ботулизмот бара специфичен третман кој се состои во примена на поливалентен антиботулински серум кој треба да се прими што е можно поскоро. Задолжителна е болничка хоспитализација. Антибиотиците немаат ефект врз токсинот, но се применуваат за да се елиминираат вегетативните форми на бактерии, кои се наоѓаат во дигестивниот систем на заболените. На пациентот му се дава инфузија за рехидратација на организмот, клизма и катетеризација на мочниот меур по потреба, како и други лекови за заштита на виталните функции. Доколку постои проблем со дишењето, пациентот се става на респираторна машина. По лекувањето на болеста можат да останат последици кои се често во форма на мускулна слабост на екстремитетите, затоа е потребно да се продолжи со рехабилитациски третман.
