Д-р Афродита Стомнароска-Јованоски: Може ли ла­сер­ската вагинопластика да помогне при инконтиненција?

Околу 40 проценти од жените во кое било доба, особено оние кои имале еден или повеќе вагинални породувања, имаат или проблем со задржување на урината или намалено задоволство при полови односи поради прекумерното растегнување на вагиналното ткиво. Тоа е гинеколошки проблем за кој пациентките најчесто молчат, и доколку не се преземе нешто, проблемот со годините се зголемува, а квалитетот на животот се намалува.

Пишува: Д-р Афродита Стомнароска-Јованоски
Гинеколог

Најсовремени опции за терапија на благи до умерени симптоми на неволно истекување на урина (СУИ) и синдром на опуштени ѕидови на вагина (Ин цонтиласе и Интималасе) се нови, неинвазивни ласерски интервенции кои се безболни, ефикасни, кратко траат и сосема се сигурни, а со кои уште по првиот третман жените го решаваат овој проблем, или, пак, се превенира влошување на состојбата и потребата од хируршки зафат во подоцен период.

СУИ и синдромот на релаксирана вагина се меѓусебно поврзани, а и двете интервенции можат да се направат истовремено.

ПАЦИЕНТКИТЕ ГО КРИЈАТ ПРОБЛЕМОТ

Околу 40 проценти од жените во кое било доба, особено оние кои имале еден или повеќе вагинални породувања, имаат или проблем со задржување на урината или намалено задоволство при полови односи поради прекумерното растегнување на вагиналното ткиво. Тоа е гинеколошки проблем за кој пациентките најчесто молчат, и доколку не се преземе нешто, проблемот со годините се зголемува, а квалитетот на животот се намалува. Овие пациентки најчесто се јавуваат на гинеколог кога веќе ќе дојде до целосен пролапс на утерусот и единствено решение што преостанува е хируршка интервенција. Токму поради тоа, најважната улога на оваа нова ласерска метода е превенција на тешките облици на инконтиненција, целосен пролапс на утерусот и евентуален хируршки зафат.

СУИ и синдромот на релаксирана вагина се меѓусебно поврзани, а и двете интервенции можат да се направат истовремено.

СУИ е најчест облик на инконтиненција и претставува неволно испуштање урина при зголемен притисок (стрес) на мочниот меур при кашлање, кивање, смеење или физички напор.

Причина за тоа е слабеење на механизмот на затворање на уретралниот сфинктер, што е последица на намалување на тонусот на мускулатурата на карличното дно, кои учествуваат во статичната поддршка на мочниот меур. Ризик-фактори, освен вагиналните породувања, се и процесот на стареење и дебелината.

ЛАСЕР НАМЕСТО ОПЕРАЦИИ

Досега СУИ неинвазивно се лекуваше со помош на Кегеловите вежби за зајакнување на мускулатурата на карличното дно, кои се делумно ефикасни бидејќи зависат од тоа колку често и редовно се прават.

  • Тешките нарушувања и големите падови на утерусот се лекуваат оперативно со поставување разни траки или мрежи, или со поголеми оперативни зафати за кои е потребно престој во болница, анестезија и подолго закрепнување.
  • Лекувањето, пак, на синдромот на опуштени ѕидови на вагината се прави ефикасно со пластична операција на предниот и на задниот вагинален ѕид.

Новата неинвазивна ласерска терапија во третманот на блага и умерена стрес-инконтиненција се базира на фототермалното дејство, кое води до реструктурирање на постојниот и стимулација на синтеза на новиот колаген во вагиналните ѕидови и фасциите на мускулите на карличното дно. На ист начин ласерот помага и во лекување на падот на мочниот меур (цистоцела). Тоа придонесува до зацврстување и затегнување на вагиналните ѕидови, што овозможува подобра потпора на мочниот меур и задржување на урината, како и подобро интимно доживување.

ПРЕДНОСТИ

Клиничките студии наведуваат за 68 отсто успешна терапија на из лекување и 94 отсто подобрување на состојбата по 120 дена од третманот. Предностите на оваа најнова метода на Инцонтиласе и Интималасе се во сосема безболниот и безбеден начина на изведување без употреба на анестезија, без крвавење, сече ње или шиење, без употреба на аналгетици или антибиотици и без компликации. Не е потребна посебна предоперативна подготовка, а закрепнувањето на пациентките е брзо и непосредно по интервенцијата можат да се вратат на редовните активности. Во текот на недела та по интервенцијата, пациентките треба да избегнуваат да дигаат тежок товар и да имаат интимни односи. Најчесто се прават две интервенции во интервал од четири до шест недели.

Повеќе од д-р Стомнароска-Јованоски: