Пишува: Д-р Коста Василевски
Гинеколог
Урогениталните инфекции во бременоста можат да предизвикаат предвремено породување, предвремено прскање на воденикот и состојби ризични за здравјето и на новороденчето и на мајката по породувањето. Дијагнозата за овие инфекции се поставува со детална анамнеза, преглед на генталиите, нативен препарат и со микробиолошки примероци, со задолжително испитување на урината за исклучување на асимптоматска бактериурија.
Најчест симптом на урогенитална инфекција е зголемен вагинален секрет. Вагиналната секреција речиси секогаш е присутна, а нејзиното количество и особина зависат од влијанието на хемиски, механички или одредени патолошки состојби. Поради тоа, познавањето на физиолошките процеси одговорни за нормалната и изменета секреција, овозможува и поставување точна дијагноза. Во 80-90% од случаите, зголемената вагинална секреција е резултат на микробиолошки причинители кои можат да се идентификуваат.
БАКТЕРИСКА ВАГИНОЗА
Бактериска вагиноза се среќава во 10-20% од трудниците. Симптомите кај половина од случаите се: зголемен хомоген флуор, кој се карактеризира со мирис на риба, чешање, печење во пределот на вулвата. Дијагнозата се поставува со наод на најмалку три од следниве четири симптоми: густ хомоген флуор, пеха (рН) на вагина поголема од 4,5, специфичен мирис, наод на„clue cells“на нативен препарат.
Лекувањето е со антибиотици, кои се пијат, или со примена на интравагинални препарати. Вообичаено партнерот не се лекува, но во случај на упорни инфекции, кои опстојуваат подолго време и не реагираат на терапија, потребно е и лекување на партнерот.
КЛАМИДИЈА ТРАХОМАТИС
Кога станува збор за кламидија трахоматис (Chlamydia trachomatis) во текот на бременоста, кај од 3 до 8% може да не даде симптоми. Може да предизвика гноен цервикален флуор, зацрвенет цервикс и зголемена вулнерабилност. Пеха (pH) вообичаено не е зголемена. Потврдата се добива со користење имунолошки тестови. Преносот на инфекцијата кај новороденото дете се случува во 70% од случаите, од кои половина развиваат коњуктивитис (воспаление на очите), а 20 проценти пневмонија. И по прекинот на бременоста постои зголемен морбидитет.
За да се заштитат и бремената и плодот, во рана бременост се прави микробиолошки скрининг. Доколку се покаже кламидија трахоматис, освен жената, потребно е паралелно да прима терапија и партнерот.
НЕИСЕРИЈА ГОНОРХОЕАЕ
Кај 80% од пациентките со неисерија гонорхоеае (neisseria gonorrhoeae) отсуствуваат симптоми. Таа има особен афинитет кон јајцеводите. Доколку се јават симптоми се појавува болка во долниот дел на стомакот, фебрилна состојба, проблеми со мокрењето и можна појава на кондиломи (брадавички). Гнојниот цетвицит клинички не се разликува многу од инфекција со кламидија. Потврдата ја добиваме со нативен препарат од вагиналниот секрет или се потребни селективни медиуми за потврда на гонококната инфекција. Со терапија задолжително се третира и партнерот. Кај новороденото може да дојде до појава на коњуктивитис и, ретко, развој на сепса.
СТРЕПТОКОКА ОД ГРУПА Б
Бактеријата стрептокока од групата Б (streptococcus gr. B) не дава симптоми кај од 5 до 30% од бремените пациентки. Таа прави ризик за појава на фебрилна состојба во текот на породувањето и ендометритис (воспаление на слузницата на матката) по породувањето. Тоа е најчеста причина за рана форма на сепса кај новороденото. Во 90% од случаите се јавува во првите три дена. Во 10% инфекцијата настанува по породувањето, затоа профилактичките мерки што се преземаат во текот на породувањето не се доволни. Профилактичките мерки подразбираат земање микробиолошки примерок помеѓу 35. и 37. недела. При позитивен наод кај трудницата се дава терапија во текот на породувањето. Кај трудници кај кои има прснат воденик повеќе од 18 часа, фебрилна состојба на мајката во текот на породувањето, заканувачко предвремено породување пред 37. гестациска недела, висока концентрација на бактерии во урогениталниот тракт, претходно родено дете со стрептококна Б-инфекција, се ризик-фактори кои бараат задолжителна терапија со антибиотици во текот на породувањето.
