Пишува: Д-р Лидија Паланова
Интернист
Срцева слабост или срцево попуштање е сериозно нарушување на здравјето што не треба да се занемари во ниеден случај и мора да биде крајно сериозно третирано. Тоа е состојба при која срцето како пумпа не успева да ги задоволи потребите на организмот.
Најчести состојби кои водат до хронично срцево попуштање се: покачен крвен притисок, артериосклероза на коронарните (срцевите) крвни садови, воспаление на срцевиот мускул (миокардитиси), оштетувања на срцевиот мускул поради други причини (кардиомиопатии) и вродени и стекнати болести на срцевите залистоци.
ОШТЕТУВАЊА НА ДОЛГИ ПАТЕКИ
Сите овие болести ја смалуваат пумпната функција на срцето, односно прават срцето да не може да ја исцрпи целата крв од малиот крвоток (белодробна циркулација) или да не може примената крв да ја истисне во системската циркулација. Оваа состојба доведува до послаба прокрвеност на организмот, што се одразува на многубројните промени на периферната циркулација и на виталните органи. Притоа, организмот се обидува да ја подобри снабденоста со кислород на неколку начини, односно се лачат хормони и се активира вегетативниот (симпатичкиот) нервен систем.
Како резултат на оваа активација се јавуваат забрзана срцева фреквенција, проширување на срцевите шуплини и задебелување на срцевиот мускул. Заради променетата циркулација, во бубрегот се намалува излачувањето на вода и на сол, што доведува до зголемено количество циркулирачка течност. Овие механизми во почетокот имаат ефект бидејќи го зголемуваат истиснувањето на крвта од срцето, но ова доведува до уште поголемо негово оптоварување, односно на долги патеки уште повеќе го ослабуваат срцето.
СИМПТОМИ
Најзначајни симптоми на срцева слабост се: чувство на недостиг од воздух, тешко дишење, гушење (диспнеја), кашлица.
Овие тегоби се резултат на насобирање течност во белите дробови. Во почетокот тегобите се јавуваат само при физичка активност, а како што слабоста напредува, тегобите се јавуваат и при мирување. Во белодробната циркулација, објаснува нашата соговорничка, крвта заостанува и се насобира течност во белодробното ткиво, поради што дишењето во лежечка положба е особено отежнато.
Најтешката форма е белодробниот едем, кој сериозно го загрозува животот.
Болката во градниот кош и срцебиењето се последица на недоволната исхранетост на срцевиот мускул и проширувањето на срцевите шуплини. Вртоглавица, слабост, па дури и несвестица се резултат на ослабена мозочна циркулација. Како резултат на насобирање течност во другите ткива и органи се јавуваат отоци на нозете, стомакот и на внатрешните органи, пред се црниот дроб, поради што се јавува и болка под десниот ребрен лак. Модрата боја на лицето, усните, ушите и на прстите е резултат на големото количество јаглероден диоксид во крвта и намаленото истиснување на крвта од срцето.
КАКО СЕ ЛЕКУВА?
Целта на лекувањето е да се отстранат тегобите, да се подобри квалитетот на животот на пациентот и да се намали смртноста. Се користат разни групи лекови во зависност од причината и од тежината на болеста.
Најчесто се користат кардиотоници (лекови за зајакнување на срцевата снага, а ја забавуваат срцевата активност), диуретици (лекови кои го елиминираат вишокот сол и вода), АЦЕ-инхибитори (лекови кои дејствуваатнапроширувањетонакрвнитесадови и на тој начин ја намалуваат срцевата циркулација), бета-блокатори кои ја забавуваат срцевата работа и го снижуваат крвниот притисок.
Од стручните совети на д-р Лидија Паланова, прочитајте и:
