Пишува: Д-р Зоран Јовановски
Гинеколог-акушер
Миомите најчесто се откриваат при рутински гинеколошки преглед, а статистиката вели дека само 35-50 отсто од пациентките имаат симптоми. Најчесто и најсигурно откривање е со вагинален ултразвук, а при големи миоми со неправилна форма што го исполнуваат целиот абдомен, по потреба, може да се користи компјутерска томографија или магнетна резонанца, иако во рутинска работа тоа ретко се практикува.
Лекувањето на миомите зависи од возраста на пациентката, дали раѓала, од општата состојба и од големината и положбата на миомот. Лекувањето може да биде со хируршки зафат или со лекови.
Индикации за оперативно лекување на миомите се обилни крвавења од матка со последична анемија, кои не реагираат на хормонско лекување, потоа хронична болка со силна дисменореја (болни менструации), диспареунија (болки при сексуален однос) или напнатост во мала карлица, силна болка со акутен абдомен поради увртување и некроза на миомот или болка при породување на миомот низ цервикален канал.
Операција се препорачува ако се развие хидронефроза поради опструкција на уретер, при нагло растење на миомот во репродуктивен период или, пак, растење во менопауза, за да се исклучи можност за појава на сарком на матка. Се препорачува и ако миомот е единствена причина за неплодност и ако има зголемување на матката и притисок на други органи во малата карлица.
Оперативното лекување на миомите може да биде со миомектомија (отстранување само на миомот или миомите ако се повеќе) и хистеректомија (отстранување матка), ако не е можна миомектомија, ако жената завршила со репродуктивен период или е во менопауза.
И двете операции можат да се направат лапароскопски, кога се оперира со мали резови, кога хирургот оперира со посебни инструменти, внесувајќи камера во организмот. Во сите случаи каде што е можно се претпочита лапароскопска операција, бидејќи има неколку предности – помалку задржување во болница, помалку болки, побрзо закрепнување и побрзо враќање на секојдневните активности.
Ако станува збор за миом во бременост, треба да поминат шест недели од породување за да настане инволуција (враќање во нормална големина) на матката, па да се одлучи дали е потребна операција или не. Од друга страна, со терапија, односно со хормони миомите се лекуваат за да се зачувува способноста за раѓање на жената (со големи миоми), за да се смалат големи миоми и така да се олесни оперативниот зафат (миомектомија) и ако постојат контраиндикации за операција поради други здравствени проблем на пациентката.
Медикаментозното лекување на миомите има само привремен ефект.
НАЈЧЕСТИ ЗНАЦИ И СИМПТОМИ
Миомите имаат цела палета различни симптоми.
Најчест симптом е неправилно крвавење од матката, односно метрорагија. Обилното и неправилно крвавење предизвикано од миом е и најчеста причина за хистеректомија (отстранување на матката). Една третина од пациентките со миом чувствуваат болка, и тоа како дисменореја (болни менструации), диспареунија (болки при сексуален однос), напнатост во малата карлица, силна нагла болка во стомакот поради некроза (изумирање на ткивото на миомот) или торзија (увртување) на висечки миоми. Ако некротичните миоми се инфицираат, може да предизвикаат високи септички температури.
ЗНАЦИ ЗА МИОМИ МОЖЕ ДА СЕ:
- Зачестено мокрење поради притисок на мочниот меур, делумна или целосна опструкција на уретерот (мочен канал), што се манифестира како бубрежна болка
- Неплодност. Миомите се дијагностицираат кај околу три отсто од пациентките што се соочуваат со стерилитет
- Запек како резултат на притисок на голем миом на ректосигмоидниот дел на дебелото црево
- Силна болка и обилно крвавење кај миоми (жени) што природно се породуваат, а ретко и извртување на матка
- Застој на венска крв, воспаленија на вените и појава на тромби поради притисок на вените во мала карлица
- Спонтани абортуси, кои се двапати почести кај жени со миоми.
