Кога на деловната советничка Сабина Динкел пред две години и бил дијагностициран рак на јајниците кој бил во напредна фаза, прво што и се случило, како што рекла, е дека себеси се видела во гроб. Но откако се соземала и и поминал првичниот шок, Динкел (51) тргнала во потрага по литература од која ќе дознае повеќе за својата болест. Она што го нашла само дополнително ја депримирало.
Многу книги тврделе дека самата е виновна за болеста затоа што водела нездрав живот и доволно не се грижела за своето здравје. Широко е раширено уверувањето дека причината за ракот е од психолошка природа. Во репрезентативното истражување на Германскиот центар за истражување на ракот дури 61 отсто од испитаниците се согласиле со тврдењето дека психичкиот стрес може да предизвика рак. Но јасни докази за тоа НЕМА!
Психата не лекува, но помага!
„Гледиштето дека можете да добиете рак врз основа на своето расположение, стресот на работното место или затоа што, на пример, сте ја загубиле саканата линост… научно е неиздржано“, вели психоонкологот Имад Матук од универзитетската болница во Хејделберг. Тој верува дека ракот се развива заради неколку фактори: генетски предиспозиции, рискантно однесување како што е пушењето или чиста случајност. Нема никакви докази дека со позитивен став ќе одбегнете рак, вели Матук, кој затоа е мошне скептичен кон „позитивното размислување“ какво што често се пропагира во книгите за самопомош.
Иако психата не може да го излекува ракот може да помогне во квалитетот на живот на пациентот, особено во рана фаза на болеста кога се уште имаат чувство дека над неа имаат некаква контрола, напоменува Матука.
Имено, околу 30 отсто од пациентите развиваат психолошки проблеми како последица на болест. Постојат техники на опуштање кои можат да ја ублажат вознемиреноста и стравот. На многумина им е потребна и психотерапија. Динкел средство за ублажување на тегобите открила и во хуморот. Со оглед на тоа дека не можела да пронајде некоја ведра книга за ракот, ја напишала самата и ја насловила „И со рак може да се смеете“.
Важен е и ставот на блиските луѓе
И начинот на кој другите луѓе реагираат на ракот може да биде тежок за болните.
„Членовите на семејството и пријателите можат да помогнат, но можат да бидат и дополнителен товар“, вели директорката на Германскиот информативен центар за рак д-р Сузан Вег-Ремерс. Таа им советува да не го прават она што самите би го очекувале во иста ситуација, туку директно да го прашаат пациентот што му треба. Добронамерни, но банални забелешки на познаниците може да ги иритираат пациентите. Динкел вели дека најмногу по нерви и оделе оние како „Само треба да мислиш позитивно“ или „Ќе го победиш ти ова!“
А нејзе ракот и се вратил една година по хемотерапијата
„Секогаш мислев дека таквиот развој на настаните потполно ќе ме уништи, но не“, рекла. Од пријателите и роднините побарала во болница да и испраќаат разгледници кои ќе ја развеселат. Таа ова го нарекува „кикотлива хемотерапија“.
