Луѓето се зависни од сончевите зраци. Нашиот телесен систем е прилагоден на оптимално функционирање при изложеност на сончева светлина. Денес, за жал, прифатено е верувањето дека сончевото зрачење е многу опасно и често ова се поистоветува со прерано стареење и рак на кожа.
Неспорно е негативното влијание при претерано изложување на сонце. Прекумерното изложување на ултравиолетово зрачење може да предизвика оштетување на кожата, како и да влијае на кожните промени, вклучувајќи настанување на малигни состојби.
Од друга страна, недоволната количина на сонце може да го намали витаминот Д во организмот, а многу малку храна содржи витамин Д во поголеми количини, што може да доведе до пореметување на коските и забите, како и слабост во мускулите. Со недоволната количина на сончеви зраци денес се поврзуваат многу состојби како висок крвен притисок, рак на простата, карцином на дојка и дебело црево, дебелеење, депресија, пад на имунитетот.
Сонцето како лек
Лекувањето со сончева светлина, т.н. хелиотерапија, познато е одамна. Овој тип на терапија успешно се користи за лечење на туберкулоза, рахитис, рани, кожни пореметувања. Освен преку кожата, нашиот организам сончевите зраци ги прима и преку очите.
Сончевата светлина и епифизата
Сонцето, исто така, има големо влијание на нашиот биоритам, како и на нашето расположение. Пинеалната жлезда или епифизата, во нашето тело наизменично го лачи хормонот серотинин (хормон на среќата) и мелатонин (хормон на спиење). Со оглед дека човекот е прилагоден на живот во будна активност во текот на денот и спиење во текот на ноќта, на правилното функционирање на оваа жлезда влијае изложеноста на светлина и темнина во текот на 24 часа. Затоа, навечер, односно при намалена количина на светлина епифизата почнува да лачи мелатонин, додека наутро кога сончевата светлина ќе влезе во очите, производството на овој хормон се намалува и почнува да се лачи серотонин.
Лицата со недоволно производство на мелатонин во телото, патат од несоница или од намалена способност на постигнување на длабок сон, што е чест случај кај постарите лица. Со оглед дека излачувањето на хормоните на епифизата прогресивно опаѓа со годините, дополнителното изложување на сончева светлина е многу важно за постарите лица. Бидејќи излачувањето на овие хормони прогресивно опаѓа со стареењето, изложувањето на сончева светлија е многу важно за постарата популација. Поминувањето на поголем дел од будниот период во затворено, како и одењето на спиење во доцните вечерни часови, што е составен дел на денешниот човек, неповолно влијае на чувствителниот циклус на производство на овие два хормона во телото.
