Моделирањето на податоци, објавено со списанието The Lancet Global Health, покажало дека дури 1,7 милијардии луѓе, односно 22 проценти од светската популација, има барем една здравствена состојба која би можела да го зголеми нивниот ризик од тешка форма на КОВИД-19, секако под услов претходно да се заразат со новиот коронавирус SARS-CoV-2.
“Додека земјите се отвораат, владите бараат начини со кои ќе ги заштитат најзагрозените од вирусот кој се уште кружи. Се надеваме дека нашите проценки ќе пружат корисни појдовни точки за осмислување на мерките на заштита на оние со зголемен ризик од тешки болести“, вели вонредниот професор на Лондонската школа за хигиена и тропска медицина, Ендру Кларк коментирајќи го истражувањето.
Иако проценките говорат за бројот на лица на кои владите би требало да им дадат предност при примената на заштитни мерки, нема сите загрозени поединци да развијат тешки симптоми ако се заразат. Авторите проценуваат дека четири проценти од светското население (349 милиони од 7,8 милијарди луѓе) ќе треба да се хоспитализираат додека се заразат со новиот коронавирус.
Според насоките на Светската здравствена организација, во ризик факторите за тешка форма на КОВИД-19 спаѓаат кардиоваскуларните болести, хроничните болести на бубрезите, дијабетес и хронични респираторни болести. Новата студија дава глобални, регионални и национални проценки за бројот на луѓе со основни здравствени состојби. Авторите предупредуваат дека се фокусирале на основните хронични состојби и не ги вклучиле другите можни ризик фактори за КОВИД-19, како етничката припадност и социоекономската депривација.
Авторите ги засноваат проценките на податоци за преваленцата на болести од Студијата за глобално оптоварување на болести, повреди и ризик фактори (GBD) 2017., на проценките на ОН за движењата на бројот на населени за 2020., како и на пописот на основни здравствени состојби релевантни за КОВИД-19.
Од податоците е видливо како земјите и регионите со помлада популација имаат помалку луѓе со најмалку есна основна здравствена состојба, додека оние со постара популација имаат повеќе луѓе со најмалку една состојба.
Така на пример, уделот на население со една или повеќе здравствени состојби се движи од 16% во Африка, до 31% во Европа.
“Уделот на населението со зголемен ризик од сериозна форма на КОВИД-19 е понизок во Африка отколку било каде, поради многу помладата популација во тамошните земји, но појавата на тешки случаи во Африка може да предизвика кобни последици“, предупредува Кларк. Посебно се загрозени земките со висока превалнеца на дијабетес, или ХИВ, иако нивните податоци на прв поглед воопшто не изгледаат лоши.
Глобално гледано, помалку од пет проценти на лица помлади од 20 години, но повеќе од 66 проценти на лица постари над 70 години, имаат барем една здравствена состојба која би можела да го зголеми нивниот ризик од сериозна форма на КОВИД-19.
Меѓу популацијата на работноспособно население (од 15 до 64 години) се проценува дека 23 проценти имаат барем една основна состојба, Распространетоста на една или повеќе состојби наведени во моментални насоки е слична и меѓу половите, но авторите претпоставуваа дека заразените мажи ќе бидат двојно почесто хоспитализирани.
Авторите проценуваат дека 340 милиони луѓе ширум светот се изложени на висок ризик од тешка форма на КОВИД-19, што значи дека ќе им биде потребно болничко лекување во случај на зараза. Тој ризик варира од помалку од еден процент кај лица помлади од 20 години, до речиси 20 проенти кај лица постари од 70 години, односно повеќе од 25 проценти мажи постари од 70 години.
Во сите возрасни групи на помлади од 65 години, на двојно повеќе мажи од жени им е потребна хоспитализација, Над 65. година соодносот станува помалку изразен бидејќи жените се многу позастапени во постарите возрасни групи, односно живеат подоллго.
Подоброто разбирање на ризик факторите нуди можност во иднина да применат целни стратегии за ублажување на ширењето на болеста, велат авторите.
“Време е да се комцентираме на оние кои се во најголема опасност, на ниво на поедници и на ниво на заедница. Таквиот пристап бара итно подобрување на комуникациите за КОВИД-19, но и олеснет пристап до здравствените услуги, вклучувајќи палијативна нега за социјално загрозените. И секако секако финансиски да се поддржат мерките за спречување на болеста“, заклучуваат авторите.
