Пишува: Катерина Шекеровска-Димовска
katerina@panacea.mk
„Многу спорт, добра убава мисла, убава позитивна енергија, без „хејтање“ и без политика“ е мотото, кое го води низ животот нашиот поп пејач Ѓорѓи Крстевски. Кога не е на сцената или во своето студио, Крстевски може да го сретнете на велосипед, на планина, на тениско игралиште, во рингот… Долга е листата на спортски активности со кои се занимава пејачот, кој со својот пример на здрав начин на живот се обидува да ги поттикне и останатите да се занимаваат со планинарење или спорт.
Важите за човек со спортски дух, човек кој практикува здрав начин на живот, а кога ќе се спомене Вашето име, покрај музиката и песните, некако асоцијативно ми паѓа на ум Вашиот подвиг – велосипедската тура, која ја реализиравте низ 15 градови во Македонија. Колкава и каква подготовка е потребна за да се реализира еден ваква идеја, која изискува голем напор?
КРСТЕВСКИ: Велосипедската тура беше пред точно десет години. Во тој период моја голема пасија беше возењето велосипед, во тоа време речиси секој втор ден со велосипед се качував на Водно, со другарите правевме тури до Куманово, возевме по автопати, се разбира, рекреативно.
Уметниците се посебна категорија на луѓе. Дозата на уметност која ја носам во себе е огромна и е на многу полиња. Со целата таа креативна енергија секогаш велам којзнае колку ќе забегав и ќе бев којзнае каков „чудак“, доколку не го имав моментот на спорт во мојот живот
Се занимавам со спорт, речиси и да нема спорт кој не сум го пробал, но професионално, единствено сум тренирал тенис, до мојата 18 година. Тенисот ми е база за сите останати спортови кои дојдоа потоа, затоа што кога професионално се занимавате со некој спорт, тоа ви влегува под кожа, таа енергија и начин на живот, телото потоа само си ги бара… Па дури и сега, не можам да седам мирно повеќе од 2-3 дена. Чувствувам немир, потреба, да изодам, да истрчам, да се искачам некаде…
Да се вратам на турата, во тој период активно возев велосипед и ги следев сите велосипедски тури. Кога навлегов сфатив колку тактики и стратегија има во тие возења. И така ми дојде идејата да возам нив земјава, тогаш мислам беше Самитот во Букурешт и беше актуелна темата за нашето влегување во НАТО. Никогаш не сум се занимавал ниту ќе се занимавам со политика, но она што секој Македонец, веројатно, го чувствува, решив да направам тура под мотото „Моето име е Македонија“ и за седум дена поминав 15 градови. Дали беше напорно? За илустрација, на крајот, пред влезот во Скопје, возев толку тешко како со дупната гума, тоа е она чувство кога ти се преморени нозете и кога имаш чувство дека додека возиш некој те влече назад.
Во секој случај, беше вистинско уживање да се доживее Македонија на велосипед.
Вистина е дека во здраво тело има здрав дух, а и обратно. Човек мора да се обиде да си ја најде таа хармонија во себе за да може да се справи со се што носи денешницата
Покрај велосипедизмот, Ваша прва љубов е тенисот, а потоа и лесниот бокс-спаринг. Најпрво, играте ли се уште тенис и колку време минувате со боксот?
КРСТЕВСКИ: Многу, многу ретко играм тенис, бидејќи брат ми, кој професионално се занимава со тенис, сега е тренер во Њујорк, не е тука, па играме само кога ќе дојде, а поретко доаѓа. И пријателите со кои игравме тенис се разбегаа низ светот, па така се поретко држам рекет во рака.
Ако морам да ги рангирам спортовите по љубов и вештина, после тенисот, боксот ми е на второ место. Тоа е спорт кој многу го сакам и е сличен со тенисот, бидејќи е еден на еден. Понатаму е фудбалот, па планинарењето, особено во последните неколку години поактивно, пред се, поради мојата желба да спортувам на отворено и мојата љубов кон природата, но и желбата да ја запознаам мојата земја на еден поинаков начин. Само Шар Планина има 15 врвови за искачување и сите се посебни на свој начин. Делува пријатно и на психата и на телото.
Спортувањето бара и посебен режим на исхрана. Практикувате ли нешто посебно, кои се Вашите постулати кога станува збор за исхраната? Еве, се уверив дека не пиете кафе, наместо тоа избравте какао…
КРСТЕВСКИ: Ха, ха, ха… Да, не пијам кафе, алкохол пијам многу ретко, само кога ќе излезам во град, па ме фаќа и од една пијачка… Не пушам, се обидувам да се хранам здраво иако не внимавам секогаш, знам да јадам и мрсно. Внимавам да внесувам многу овошје и зеленчук, утрото го започнувам со чаша вода со пола лимон и ѓумбир, потоа следи смути со разно овошје и семиња, а потоа и не внимавам многу. Но, не јадам леб и вештачки шеќер, иако се случува да изедам и цело чоколадо! Секако тоа е инцидентно и најчесто е темно чоколадо со над 60-70 % какао.
Колку Вашата професија (настапи, патувања, доцни снимања во студио) Ви го ремети здравиот начин на живот? Тешко ли е да се внимава на себе, на исхраната, во услови и темпо кои ги диктира Вашата професионална окупација?
КРСТЕВСКИ: Јас сум еден од ретките музичари и уметници кои не водат живот на музичар. Зашто кога ќе се каже музичар, се знае каков живот е тоа, кога се легнува, кога се станува. Мене, на пример, природно ми одговара да се будам рано, па дури и да легнам во 3-4 часот по полноќ, се будам околу 7:30-8 часот. Ми одговара тој ритам на порано легнување и порано станување.
Уметниците се посебна категорија на луѓе. Дозата на уметност која ја носам во себе е огромна и е на многу полиња. Со целата таа креативна енергија секогаш велам којзнае колку ќе забегав и ќе бев којзнае каков „чудак“, доколку не го имав моментот на спорт во мојот живот. Спортот ми е баланс, контратежа на сето ова што значи уметност.
Не пијам кафе, алкохол многу ретко, само кога ќе излезам во град, не пушам и се обидувам да се хранам здраво иако не внимавам секогаш, знам да јадам и мрсно. Настојувам да внесувам многу овошје и зеленчук, утрото го започнувам со чаша вода со пола лимон и ѓумбир, потоа следи смути со разно овошје и семиња
Што е најважно според Вас кога станува збор за здравјето и превенцијата од болести? Како да се заштититиме во услови на загаден воздух, ГМО храна, стрес, динамичен живот?
КРСТЕВСКИ: Секое годишно време ми е резервирано за поинаков тип на спорт. Зимно време, на пример, можеби е чудно, но во зима одам најмногу на Водно затоа што горе е чист воздухот. Она за кое мислиме дека се облаци е, всушност, магла, а кога ќе се качите горе ќе видите дека е така, маглата исчезнува, има сонце. Тие два-три часа горе се „ресет“ за организмот и навистина многу значат.
Многу луѓе ме прашуваат зашто толку често ставам фотографии од планини или спорт на социјалните мрежи, а не од студио или слично… И им велам: ако со тој начин поттикнам барем десет души да се занимаваат со планинарење или спорт и го искористат денот за тоа, тогаш е во ред.
Најбитното нешто според мене е човек некако да најде начин да го редуцира нивото на стрес. Мислам дека стресот е непријател број еден. Да, многу ми пречи загадениот воздух во Скопје, не го сакам градот во зима и секогаш гледам да побегнам некаде. Ги подесувам работните обврски така да бидам слободен и да можам неколку часа да се качам на Водно и да подишам чист воздух.
Се обидувам преку мојот пример, преку социјалните мрежи да допрам до луѓето, да практикуваат спорт, да ја сакаат природата и тој некој здрав начин на живот. И вистина е дека во здраво тело има здрав дух, а и обратно. Човек мора да се обиде да си ја најде таа хармонија во себе за да може да се справи со се што носи денешницата, поготово во земја како што е Македонија и град како што е Скопје.
Многу спорт, добра убава мисла, убава позитивна енергија, без „хејтање“ и без политика, луѓе! Особено овие последниве две работи ако ги тргнете од својот живот, веќе сте на вистинскиот пат.
