Пишува Сања Наумовска/sanja@panacea.mk
Хипоспадија е една од најчестите вродени аномалии на урогениталниот систем кај машките деца, со инциденца од 1 на 125 машки деца. Со оглед на тоа дека инциденцата на хипоспадија е во постојан пораст, ова прашање е од голем интерес кај родителите чии новородениња се соочуваат со оваа состојба. Хипоспадијата се дијагностицира веднаш по раѓањето на детето, а третманот, најчесто хируршки, се препорачува по наполнување на една година.
За сите прашања поврзани со хипоспадијата и нејзиниот третман разговараме со д-р Ристо Симеонов, специјалист по детска хирургија.
Што претставува хипоспадијата и од кои причини може да настане?
Д-р Симеонов: Хипоспадијата е вродена аномалија на урогениталниот тракт во која отворот на уретрата, односно на мочниот канал е абнормално поставен на вентралната, односно на предната страна на пенисот. Тоа значи дека при оваа состојба отворот не се наоѓа на своето анатомско место на врвот на глансот од пенисот туку на абнормално место.
На која возраст на детето најчесто се забележува?
Д-р Симеонов: Хипоспадијата се забележува веднаш по раѓањето на детето при преглед кој се врши од страна на педијатарот, во кој лесно може да се воочи дека надворешниот меатус на уретрата не е на анатомското место. Хипоспадијата во првите месеци од животот на детето не создава проблеми, бидејќи бебето може нормално да уринира. Заради тоа хируршката интервенција за санирање на оваа состојба се планира најчесто после наполнета една година. Хируршката интервенција не е итна и подобро е пенисот да има одредена форма и големина кога ќе се изведува, за да може од самиот пенис да се формира новата уретра.
Какви видови хипоспадии постојат?
Д-р Симеонов: Хипоспадиите можат да бидат антериорни 50% (гландијални, коронарни и субкоронарни), средни 30% (пенилни) и задни 20% (пеноскотални, скротални и перинеални).
Најтежок вид на хипоспадии се скроталните и перинеалните кога отворот на уретрата е помеѓу двата тестиса, во делот на скротумот. Тој тип на хипоспадии има потреба од повеќе хируршки интервенции, а понекогаш има и потреба да се користи бокална мукоза, односно мукоза од внатрешната страна на усната за да се формира уретралниот канал.
И во овие случаи со хируршките интервенции се почнува, односно се планираат на посочената возраст на детето, после првата година.
Како се третира хипоспадијата, дали се можни компликации?
Д-р Симеонов: Доколку хипоспадијата не се третира соодветно и невреме, како последица може да се јави проблем со фертилноста и психолошки проблеми кај тој човек. Заради тоа и се препорачува операцијата да се направи помеѓу првата и втората година со што ќе се превенира да настанат било кои од можните последици, вклучувајќи ги и психолошките проблеми во развојот ха детето.
Третманот на хипоспадијата најчесто е хируршки, поточно сите хипоспадии кои се позиционирани под спојот меѓу телото на пенисот и глансот се третираат хируршки. Хипоспадиите кои се гландијални, односно во глансот на пенисот може и да не се третираат хируршки. На пример, абнормално позиционираниот отвор најчесто се наоѓа неколку милиметри под анатомскиот отвор и доколку нема стеноза или стеснување во принцип проблемот повеќе е естетски отколку функционален и тие хипоспадии може и да не се третираат хируршки.
