Јас сум задоволна од тоа што го постигнав. Се што постигнав, е со сопствен труд, никогаш не сум ја злоупотребила својата ситуација за да поминам полесно
Анегдотата за две мајки стана легендарна- си останаа мојата мајка и вештачката мајка до денес
Таа е млада девојка која плени со добрина, насмевка, желба за дружење со луѓето, секако и желба за остварување на нови соништа. Се запознавме многу одамна и секое споменување на нејзиното име ми предизвикува насмевки.
Сакам кога луѓето успеваат, сакам кога родителите не се откажуваат, а таков е нејзиниот пример. Таа е дипломирана пијанистка, Шопен и е омилен композотир, оштетениот вид не ја спречи да оди во редовно основно, средно музичко и секако на факултет. Уште нешто, таа вози велосипед, излегува, а игра и тенис.
Таа е ЕМА АНАНИЕВСКА, а ова е нејзината приказна.
Оштетениот вид се случил уште по твоето раѓање, лекарска грешка. Кои беа прашањата до твоите родители и какво беше твоето детство?
Да, оштетувањето на видот ми е настанато во инкубатор од преголема доза на кислород без заштита на очи. Како дете најчесто прашање што им го поставував на моите родители беше дали ако можат ќе ми ги дадат нивните очи за да гледам. Детството можам да кажам дека не ми се разликуваше од останатите врсници. Сакав да излегувам, да си играм со другите деца, да трчам по топки па дури успеав и да си ја дупнам главата на 4 годишна возраст. Како растев почнав да сфаќам дека се разликувам од другите врсници. Тие почнаа да ми поставуваат разни прашања кои со тек на време особено во периодот кога влегував во пубертет ми создаваа фрустрации. Сепак тоа ме направи многу позрела и стабилна личност.
,,ИМАМ МНОГУ НАСТАПИ СО КОИ СЕ ГОРДЕАМ НО НАЈЗАДОВОЛНА БЕВ КОГА ДИПЛОМИРАВ. ТОА БЕШЕ ИСКЛУЧИТЕЛНО ТЕЖОК ПЕРИОД ЗА МЕНЕ КАКО ФИЗИЧКИ ТАКА И ПСИХИЧКИ. ИМАШЕ МОМЕНТИ КОГА САКАВ ДА СЕ ОТКАЖАМ.
БЛАГОДАРЕНИЕ НА МОЈАТА ПРОФЕСОРКА РИТА ПОПОВИЌ КОЈА ИМАШЕ ГОЛЕМО ТРПЕНИЕ И МИ БЕШЕ ОГРОМНА ПОДДРШКА НЕ СЕ ОТКАЖАВ И УСПЕАВ. ВО МОМЕНТОВ РАБОТАМ НА АВТОРСКИ МАТЕРИЈАЛ ШТО ТРЕБА ДА ИЗЛЕЗЕ СЛЕДНАТА ГОДИНА.”
Борбата да влезеш во редовно училиште. Колку траеше таа и со кои се предизвици се соочуваше?
Борбата за редовно училиште знам дека на моите им била многу тешка. Јас не знаев тогаш ништо. Сепак бев само дете. Најголем проблем во текот на образованието ми беше тоа што немав достапна литература на брајово писмо или во аудио формат па морав да зависам од некој секогаш за учење и пишување домашни. Јас немав образовен асистент и целиот товар беше на моето семејство.
,,КАКО ДЕТЕ НАЈЧЕСТО ПРАШАЊЕ ШТО ИМ ГО ПОСТАВУВАВ НА МОИТЕ РОДИТЕЛИ БЕШЕ ДАЛИ АКО МОЖАТ ЌЕ МИ ГИ ДАДАТ НИВНИТЕ ОЧИ ЗА ДА ГЛЕДАМ.”
Во една прилика си рекла .. И ден денес не се осмелувам да излезам сама на улица да се движам.. Ова се однесува само на хаосот во сообраќајот или и на коментарите на другите луѓе?
Не се осмелувам да излезам на улица сама исклучиво поради сообраќајната некултура и инфраструктурната не пристапност. На коментари сум одамна имуна.
,,НЕ ЗНАМ ЗА ДРУГИТЕ НО ЈАС СУМ ЗАДОВОЛНА ОД СЕБЕ ЗАТОА ШТО СЕ СУМ ПОСТИГНАЛА СО СОПСТВЕН ТРУД. НИКОГАШ НЕ СУМ ЈА ЗЛОУПОТРЕБУВАЛА МОЈАТА СИТУАЦИЈА ЗА ДА ПОМИНАМ ПОЛЕСНО. ЗА МЕНЕ ТОА Е НАЈВАЖНО.”
Се што постигна во животот е благодарение на твоето семејство, како велиш – ништо не си добила од некоја државна институција? Дали е ова се уште така?
Да, за жал институциите кај нас многу споро се менуваат. Имаме секакви ветувања ама после избори се забораваат.
,,СО АСИСТИВНАТА ТЕХНОЛОГИЈА СЕ ЗАПОЗНАВ НЕГДЕ ВО СРЕДНО УЧИЛИШТЕ И МОЖАМ ДА КАЖАМ ДЕКА ЗА МНОГУ РАБОТИ МИ ДАДЕ ОГРОМНА САМОСТOJНОСТ. ПРЕДХОДНО МНОГУ СЕ ЛУТЕВ ЗАШТО СЕСТРА МИ КОРИСТИ КОМПЈУТЕР, А ЈАС МИСЛЕВ ДЕКА НИКОГАШ НЕМА ДА МОЖАМ. ОВАА ТЕХНОЛОГИЈА Е ВСУШНОСТ ПРИЛАГОДЕНА ПРОГРАМА НА КОМПЈУТЕРИТЕ И ТЕЛЕФОНИТЕ КОЈА ЗВУЧНО ЧИТА СЕ ШТО ИМА НА ЕКРАНОТ И ОВОЗМОЖУВА ЛИЦАТА СО ОШТЕТЕН ВИД ДА ГИ КОРИСТАТ БЕЗ НИКАКВИ ПРЕЧКИ. МОЖАМ ДА КАЖАМ ДЕКА АСИСТИВНАТА ТЕХНОЛОГИЈА МИ Е ОД ОГРОМНА ПОМОШ ВО СЕКОЈДНЕВИЕТО И ЗА МНОГУ РАБОТИ МЕ ПРАВИ ПО САМОСТОЈНА.”
Пијанистка која обожава да свири и да ужива во животот, што се случува во однос на твојата кариера?
Со музика почнав да се занимавам на 8 години. Бев 5 или 6 одделение кога реков јас нема да продолжам да свирам пијано зашто треба многу да вежбам. Многу брзо после тоа имав еден настап што ми го промени тој став. Бев презадоволна и сфатив дека сепак музиката е мојата професија. Оваа работа бара многу голема пожртвуваност. Многу часови поминати на пијано за да се извежба материјалот. На се тоа бидејќи немав соодветни пристапни материјали моравме да плаќаме дополнителни приватни часови за да можам да постигнам да го совладам целиот нотен текст. Во меѓувреме успеав да си набавам звучна програма за читање ноти што ми го олесни целиот процес. Имам многу настапи со кои се гордеам но најзадоволна бев кога дипломирав. Тоа беше исклучително тежок период за мене како физички така и психички. Имаше моменти кога сакав да се откажам. Благодарение на мојата професорка Рита Поповиќ која имаше големо трпение и ми беше огромна поддршка не се откажав и успеав. Во моментов работам на авторски материјал што треба да излезе следната година.
,,АНЕГДОТАТА ЗА ДВЕ МАЈКИ СТАНА ЛЕГЕНДАРНА. ОЛЕ, ЖЕНАТА ШТО МЕ ЧУВАШЕ ОД БЕБЕ И ИМАВМЕ СРЕЌА ДА СТАНЕМЕ ПОВЕЌЕ ОД СЕМЕЈСТВО. КАКО МАЛА, БИДЕЈЌИ МНОГУ ВРЕМЕ ПОМИНУВАВ СО НЕА, СИТЕ МИСЛЕА ДЕКА МИ Е БАБА. ЈАС ПОЧНАВ НА СИТЕ ДА ИМ КАЖУВАМ ДЕКА МИ Е ВЕШТАЧКА МАЈКА. И ТАКА СИ ОСТАНАА МОЈАТА МАЈКА И ВЕШТАЧКАТА МАЈКА ДО ДЕНЕС.”
Пријатели, излегување, дружби. Колку често го практикуваш ова?
Секако, излегувам често со пријатели. Не како порано затоа што сите имаме многу повеќе обврски ама и тоа е нормално.
,,ТОА ШТО МЕ ЗАПИШАА ВО МУЗИЧКО МИ ПОМОГНАА ДА СЕ НАЈДАМ СЕБЕСИ.”
Асистивна технологија, компјутер со посебна говорна програма за лица со оштетен вид. Кога почна да ја користиш и колку таа ти помогна во секојдневието и функционирањето?
Со асистивната технологија се запознав негде во средно училиште и можам да кажам дека за многу работи ми даде огромна самостојност. Предходно многу се лутев зашто сестра ми користи компјутер, а јас мислев дека никогаш нема да можам. Оваа технологија е всушност прилагодена програма на компјутерите и телефоните која звучно чита се што има на екранот и овозможува лицата со оштетен вид да ги користат без никакви пречки. Можам да кажам дека асистивната технологија ми е од огромна помош во секојдневието и за многу работи ме прави посамостојна.
Кога те запишале твоите во музичко училиште, како велиш самата, не знаев зошто ме запишуваат, ама токму таа нивна одлука ти го промени животот?
Па можам да кажам дека со тоа што ме запишаа во музичко ми помогнаа да се најдам себеси.
Играш и тенис, како успеа да ја оствариш и оваа своја желба?
Имав желба да пробам како изгледа играњето тенис зашто ми беше многу интересен звукот кога го маваат топчето. Имав другар што работеше како тренер и ме однесе на терен да ми покаже. Многу луѓе мислеа дека тренирам тој период затоа што бев пресреќна дека имав успешен обид за нешто што во општествени рамки важи како нешто не возможно за некој што не гледа. Но не сум се занимавала активно со тоа никогаш.
,,ИМАМЕ НИЕ КАКО НАЦИЈА МНОГУ ДА РАБОТИМЕ НА ПОЛЕ НА ЕМПАТИЈА, ПОЧИТУВАЊЕ, ПРИФАЌАЊЕ… МИСЛАМ ДЕКА КОЛЕКТИВНАТА СВЕСТ НЕ НИ Е БАШ ЈАКА СТРАНА.”
Знам дека возиш велосипед, еве дознав дека играш тенис, свириш пијано, дипломираше, твојот живот и постигнувања не се разликуваат многу од оние на другите на твои години?
Па не знам за другите но јас сум задоволна од себе затоа што се сум постигнала со сопствен труд. Никогаш не сум ја злоупотребувала мојата ситуација за да поминам полесно. За мене тоа е најважно.
Колку Македонците се емпатични, на што треба заедно да работиме во иднина?
Имаме ние како нација многу да работиме на поле на емпатија, почитување, прифаќање… мислам дека колективната свест не ни е баш јака страна.
Ти си меѓу малкуте луѓе кои имаат две мајки?
Анегдотата за две мајки стана легендарна. Оле, жената што ме чуваше од бебе и имавме среќа да станеме повеќе од семејство. Како мала, бидејќи многу време поминував со неа, сите мислеа дека ми е баба. Јас почнав на сите да им кажувам дека ми е вештачка мајка.
И така си останаа мојата мајка и вештачката мајка до денес.
