Најраните експерименти со пресадувањето на бели дробови на животни ги направил В.П.Демиков, руски професор во 40. години на минатиот век.
Првата трансплантација на бели дробови кај човек, на 11 јуни, 1963 година ја направила екипата на д-р Џејмс Харди на Универзитетската клиника во Мисисипи (САД).
Иако самата трансплантација била потешко хируршки изводлива од трансплантацијата на срце, д-р Харди сепак се одлучил на пресадување бели дробови.
Пациент доброволец бил 58 годишниот затворени Џон Расел кој имал тешка белодробна болест, карцином на левото белодробно крило со тешка форма на емфизем, кој истовремено бил и бубрежно болен. По операцијата Расел преживеал 19 дена, и според официјалните податоци починал поради откажување на функциите на бубрезите.
Во тој период, имало многу малку кадаверични органи на располагање. Развивани биле алокациски модели (најнапред first-come, first-served) , а подоцна и други, секогаш давајќи предност на детските приматели. Пациентите морале да бидат обезбедени со пејџери, за да нивното доаѓање во соодветната клиника се скрати на што е можно помалку време.
Следните 20 години, не биле постигнати значајни успеси во прв ред поради отфрлање на органите, но и поради зачестено незараснување на бронхиална анастомоза. Важни поместувања се случиле по воведувањето на потребниот технолошки апарат срце-бели дробови. Со поголеми чекори можело да се продолжи благодарение на воведувањето на имуносупресија, особено циклоспорин.
Прва успешна трансплантација на едно и на две белодробни крила: Џоел Купер (Торонто) 1983 и 1986 година. Прво пресадување срце-бели дробови е изведена во Калифорнија во 1981 година (Брус Риц).
Во светот до сега се направени над 40.000 пресадувања на бели дробови.
Најчести индикации за пресадување на бели дробови се ХОББ, идиопатска белодробна фиброза, цистична фиброза, идиопатска пулмонална хипертензија, бронхиектазии, но и други поретки дијагноза (саркоидоза, емфизем, хередитарни болести…). Карциномот на бели дробови не е индикација за пресадување на бели дробови.
