Рендгенот се смета за едно од 10-те најголеми откритија во историјата на медицината. Неговиот изумител, германскиот физичар Вилхелм Рентген за овој пронајдок станал првиот добитник на во тоа време тукушто основаното признание за наука – Нобеловата награда и тоа за физика.
За почеток на користењето на рендгенот се смета 22 декември 1895 година, кога познатиот физичар ја направил сега веќе легендарната и прва „рендгенска“ фотографија на дланката на својата сопруга Ана Берт Лудвиг. Работата за новиод вид на Х-зраците е објавена на 28 декември 1895 година.
Рендгенските зраци биле пронајдени како се емитираат од Кроксовите цевки, кои биле експериментални цевки измислени 1875 година од страна на научници кои ги истражувале катодните зраци, кои се енергетски електронски зраци кои први се создадени во цевки. Многу од првите цевки на Крукс несомнено зрачеле Х-зраци, бидејќи претходните истражувачи забележале ефекти кои сега им се припишуваат, но физичарот Рентген всушност бил прв кој систематски ги проучувал Х-зраците.
Тој за време на своето истражување претпоставувал дека се работи за нов вид на зраци, бидејќи катодните зраци веќе му биле познати, па затоа и времено ги нарекол икс зраци, користејќи математичко означување за непозната величина. Иако, подоцна кога станал познат, овие зраци го добиле името рендгенски, сепак тој, но и многумина до ден-денес го користат изразот х-зраци.
Овој научник како и многу други бројни физичари ги испитувал ефектите на високиот напон на електричното празнење во разредени гасови во вакумски цевки. Во меѓувреме веќе се истражувале ефектите на катодните зраци надвор од вакумската цевка. Во подготовка на еден од таквите експерименти, проф. Рентген ја тестирал апаратурата во темница и забележал некакво светлечко сјаење на масата кое се појавувало на еден метар од апаратурата, секогаш кога ќе вклучел висок напон. Одејќи во неколку повторени обиди се случило истото, тој запалил кибрит и сфатил дека светлечкиот ефект доаѓа од бариумовиот платинацианид кој бил тргнат настрана чекајќи некој нов експеримент. Во еден момент додека ја испитувал можноста на разни материјали да ги стопираат зраците, ја приближил раката во флуоресцентно засолниште додека апаратурата била вклучена и го забележал скелетот на својата дланка.
Подоцна проф. Рентген признал дека таа слика оставила силен впечаток на него и одлучил понатаму да експериментира, но во тајност, бидејќи се плашел дека може да ја изгуби репутацијата доколку се покаже дека се што тврди не е точно. Славниот научник цели шест недели не излегувал од својата лабораторија, во која јадел и спиел, за точно да го открие делувањето на новооткриеното зрачење.
Шест години подоцна, тој ја добива Нобеловата награда за својот изум, но парите што ги добил ги подарил на својот универзитет и од морални причини ја одбил понудата со патент да ја заштити својата работа.
Неговото откритие веднаш се покажало корисно не само во теорија, туку и во пракса. Рендгенските зраци им овозможиле на лекарите да го остварат својот сон и да видат што се случува под кожата. Х-зраците денес се користат не само за преглед на коски, туку и за откривање и на други дегенеративни промени во телото.
