Туберкулозата како болест е присутна кај човечката раса многу одамна, Најрано докажано откритите на “ микобактеријата“ на болеста се однесува на остатоци од бизон, кои се стари над 17.000 години. Но, не е јасно дали туберкулозата води потекло од говедата, па потоа е пренесена на човекот, или и кај говедата и кај човекот дошло до заедничко потекло. Научниците веруваат дека човекот ја добил оваа бактерија од животните, по нивното припитомување. Но, гените на комплексот Mycobacterium tuberculosis биле споредувани со гените кај животните, со што е докажано дека таа теорија е погрешна. Двата вида на бактерии на туберкулоза имаат заеднички предци. Скелтените остатоци покажуваат дека праисторискиот човек имал ТБЦ (туберкулоза). Истражувачите откриле гниење во ‘рбетот на Египетските мумии кои датираат од периодот помеѓу 3.000 и 2.400 година пред нашата ера.
Фтизис е грчки збор за туберкулозата, што претставува стара терминологија за туберкулоза на белите дробови.
Хипократ ја идентификувал туберкулозата како најраспространета болест во негово време. Луѓето кои имале туберкулоза имале температура и искашлувале крв, и речиси секогаш болеста била со смртен исход. Генетските истражувања говорат дека ТБЦ била присутна во САД, од почетокот на 100.година на новата ера.
Пред индустриската револуција, во народните верувања, туберкулозата секогаш се поврзувала со вампири. Кога некој член на смејството ќе починел од неа, останатите инфицирани членови на семејството полека го губеле здравјето. Луѓето верувале дека лицето кое прво добило туберкулоза, го вшмукувала животот од останатите членови на семејството.
Белодробната форма на болеста која е поврзана со туберкулите, ја утврдил Ричард Мортон во 1689 година, Но, ТБЦ имала цела лепеза на разни симптоми, така што таа не била идентификувана како посебна болест се до 1820 година. Името туберкулоза и го дал во 1839 година, д-р Л. Шонлеин. Помеѓу 1838 и 1845 година, Џон Корган, пациентите со туберкулоза ги носел во пештера, во надеж дека болеста ќе ја излекува со константна температура и чист воздух, но тие би умирале за една година. Херман Бремер го отворил првиот санаториум за туберкулоза во 1859 година во Соколовски.
Бацилот кој предизвикува туберкулоза, Mycobacterium tuberculosis,е опишан на 24 март, 1882 година од страна на Роберт Кох. За ова откритие тој добил Нобелова награда за психологија, односно за медицина во 1905 година. Кох не верувал дека туберкулозата кај говедата и туберкулозата кај луѓето се слични болести. Ова верување го одложило признанието дека инфицираното млеко е извор на инфекцијата. Подоцна, ризикот од пренос на болеста од овој извор бил драматично намален со воведување на постапката за пастеризација на млекото. Кох, во 1890 година, објавил дека екстракт од глицерин од туберкулозните бацили е “лек“ за оваа болест. Тој го нарекол “туберкулин“. Иако, туберкулинот не бил ефикасен, тој бил прилагоден за правење на тест кој го контролирал присуството на претходни симптоми на болеста.
Алберт Малмет и Камиј Герин се првите кои успешно спровеле имунизација против туберкулоза во 1906 година. Тие користеле разблажен исцедок од туберкулоза кај говедата и го нарекле БСЖ вакцина. Бе-се-же вакцината прв пат е примената кај луше во 1921 година во Франција. Широката примена на БСЖ вакцината во останатите земји е почната дури по Втората светска војна.
