„Како докторант на Mayo Clinic Graduate School of Biomedical Sciences, имав можност да работам на проект кој ја истражуваше потребата од епидурална електрична стимулација и интензивна физикална терапија, со цел да им се помогне на луѓето со хронични парализи да си ги повратат движењата после повреда на ’рбетниот мозок“, раскажува Џонатан Калверт, кој е дел од клиниката што важи за една од најдобрите образовни и научни институции од овој вид.
„Во неодамнешниот текст објавен во Nature Medicine, нашиот тим лидер Кендал Ли и Кристин Жао ја демонстрираа можноста за епидурална стимулација во комбинација со рехабилитација за да се обнови самостојното чекорење кај маж кој е парализиран. После тешка повреда, човекот не бил во состојба да се движи или да чувствува нешто под нивото на неговата повреда. Со епидурална стимулација и физикална терапија, тој беше во состојба да оди користејќи поддршка и при тоа користејќи ги рацете за да одржи рамнотежа. Нашите резултати, заедно со резултатите од други истражувачи од истата област, демонстрираа дека ова технологија има потенцијал да ги обнови моторните, кардиоваскуларните и автономните функции кај личностите со повреди на ’рбетниот мозок.
За да се развие оваа технологија, првенствено нашите резултати треба да бидат верифицирани од страна на другите истражувачи и да почнат да се користат во другите центри, ние неодамна објавивме напис во Journal of Neurotrauma, во кој детално ја објаснивме интраоперативната техника која се користи за да се постават епидуралните електроди на оптимални локации на ’рбетниот столб.
Идеалната локација беше постигната со поставување на ЕМГ сензори на мускулите на нозете на учесниците во истражувањето во операционата сала. Со стимулирање на различни делови од ’рбетниот мозок, ги откривме и измеривме мускулните контракции на нозете. Овие реакции (одговори) се прикажани во реално време на компјутерски екран за време на операцијата. Ги користев овие одговори за да му помогнам во насоките на Д-р Ли, мој ментор и неврохирург во Мајо клиниката – во поставувањето на епидуралните електроди за да се постигне максимален ефект/одговор. Помошта која ја имавме при поставувањето на овој уред, а што може да даде драматични резултати, беше неверојатна. После опоравувањето од операцијата, некаде околу три недели, пациентите се враќаа во лабораторијата каде се правеше електрична стимулација на нивниот ’рбетен мозок, со користење на истите конфигурации на електродите и параметрите користени во операционата сала. Откривме исти моторни одговори, што значи дека електродите не ги смениле позициите за време на периодот на опоравување од интервенцијата. Освен тоа, кога го вклучивме епидуралниот стимулатор, пациентите беа во можност да ги придвижат нозете“, објаснува Калверт и додава: „Се чувствувам привилегиран што бев сведок на вакви резултати, навистина се чувствувам привилегиран кога секој ден одам да работам со овој тим. Се надевам дека овие ветувачки резултати ќе им дадат трошка оптимизам на оние кои патат од хронична парализа, како и дека ќе продолжат истражувањата кои велат дека на повидок е решение.“
