Кога се зборува за долговечноста, нова студија сугерира дека нефизичките фактори може да бидат многу важни, отколку што досега се мислело. Сите би сакале да живееме подолго и поквалитетно, но како тоа да се постигне? Дали се клучни исхраната, физичката активност и добриот сон или долговечноста повеќе има врска со нефизичките фактори, како социјална поддршка или одржување на чувство на цел подоцна во животот?
Тим на истражувачи под водство на д-р Левин Ли од Медицинскиот факултет во Бостон открил цврста поврзаност помеѓу оптимизмот и долговечноста – односно живот по 85. година.
Истражувачите ги анализирале податоците од две претходни американски студии за здравјето на медицинските сестри и за страеењето на ветераните. Вкупно во анализата на д-р Ли биле вклучени 69.744 жени и 1.429 мажи. Учесниците во двете студии пополниле прашалници за прценка на оптимизмот, а возраста и смртноста на учесниците биле непрекинато следени од 1976 до 2014 година. Освен тоа, била следена и историјата на болести на испитаниците, степенот на образвование, приходите и етничката припадност.
При тоа, било откриено дека мажите и жените кои покажуваат повисоко ниво на оптимизам подолго живеат.
Споредувајќи ги жените кои постигнале најдобри резултати на скалата на оптимизмот со оние кои постигнале најлоши, истражувачите информирале за приближно 15% разлика во долговечноста. Сличен образец на резултати најден е и кај мажите. Изразено оптимистичните мажи живееле околу 11% подолго од песимистичните мажи.
Според научниците оптимистичните луѓе имаат тенденција да живеат поздраво и да се грижат за себе, што резултира со поквалитетен и подолг живот. Оптимизмот, тврдат лекарите, сам по себе е доволен за постигнување долговечност.
