Увото е орган за слух и рамнотежа. Се состои од три дела – надворешно (auris externa), средно (auris media) и внатрешно уво (auris interna).
Жлездите во ушниот канал (церуминозни жлезди) лачат ушна смола или церумен, кој го штити ушното тапанче од прашина и други мали честички и го спречува нивното влегување во чувствителното подрачје на внатрешното уво, а неговиот непријатен мирис ги „брка“ инсектите од навлегување во увото. Церуменот има антибактериски и антигабични својства и заштитна улога.
Вишокот на количеството на церумен постепено се исфрла од увото. Понекогаш доаѓа до негово насобирање, но кај повеќето луѓе тој се чисти со природна динамика.
Симптомите на насобран церумен (запушено уво) вклучуваат:
- благо или значително губење на слухот,
- зуење во ушите – тинитус,
- болка во едното или во двете уши,
- чешање,
- воспаление на надворешното уво,
- вртоглавица или зашеметеност,
- надразнителна кашлица.
Како правилно се чистат ушите?
Ушите се чистат внимателно, зашто многу е лесно со неправилна постапка да предизвикате инфекција и пробивање на ушниот канал.
Надворешниот дел на увото најдобро е да го чистите со влажна, благо насапунета крпа и потоа да го измиете со чиста вода. Во оваа област од увото се акумулира нечистотија и церумен. Внатрешното уво е најчувствителниот дел. Препораката на експертите е да се избегнуваат стапчиња за уши, но и какви било други предмети, бидејќи со нив најчесто само го потиснуваме церуменот подлабоко во увото.
Правилна хигиена на ушите подразбира чистење на школката и ушниот канал, онолку колку што во него може да влезе прст завиткан во крпа, влажна ткаенина или марамче. Стапчињата за уши треба да се користат само за чистење на надворешниот дел на увото, а никако не смеат да се употребуваат во ушниот канал.
