Со невролошките болести ракот е една од болестите од кои луѓето најмногу се плашат. Иако смртноста од кардиоваскуларните болести е поголема, интересно е дека за нив обично не се размислува. Но, тие често не не доведуваат до голема нерасположеност и страдање, додека првите мисли кои ги поврзуваме со ракот се болните медицински постапки и нивните непријатни нуспојави, зависност од други, безнадежност и неизбежна смрт.
Стравот дека би можеле да се разболите од рак, од една страна, е многу корисен, бидејќи поттикнува правење на редовни лекарски прегледи и здрав стил на живеење. Сепак, се чини, дека некои лица премногу стравуваат од него, што може да им попречува во секојдневното функционирање.
Кога стравот од рак станува проблем?
Границата помеѓу нормалната и патолошката загриженост за здравјето често е тешко да се одреди. Меѓутоа може да бидете сигурни дека стравот земал преголем замав ако:
- Силно сте вознемирени кога ќе слушнете дека болеста се споменува на телевизија, кога треба да посетите болен пријател, кога во телото ќе забележите некоја необична сензација и слично.
- Уверени сте дека ќе заболите од некој тип на рак (иако реалниот ризик е многу мал) или од него сосема сигурно ќе умрете (иако од тој вид карцином повеќето луѓе успешно се излекувале).
- Трошите многу време и енергија на проверување и разуверување со чести посети на лекар или активно избегнувате ситуации кои ве потсетуваат на болеста и не одите на лекар дури и ако подолго време имате некој симптом.
- Отежнато ви е функционирањето на работа, факултет или училиште, во семејството меѓу пријателите или во други важни животни подрачја.
Ако овие проблеми траат повеќе од шест месеци, во нивното решавање треба, веројатно, да се побара помош од стручно лице.
Овој страв може да поприми специфична фобија која се нарекува канцерофобија.
Лицата со ваков страв секоја промена во телото ја толкуваат на катастрофален начин (на пример, при појава на непријатност во желудникот веднаш помислуваат дека имаат тумор), и во повеќето случаи се трудат да избегнуваат состојби кои им поттикнуваат страв (лекарски преглед).
Размерите на избегнување понекогаш се толку драматични да лицето дури и ги одрекува јасните симптоми и одбива лекарска помош. Освен стравот од рак, овие лица не истакнуваат друга загриженост. Вака изолираниот страв се појавува многу ретко, а многу често се среќава како дел од други пореметувања. Многу пациенти кои се мачат со ваквиот страв им се дијагностицира анксиозно пореметување поради болести. Тие се преокупирани со мисли дека имаат или би можеле да развијат некоја болест иако често немаат никакви симптоми. Стравот од рак може да биде дел и од генерализирано анксиозно пореметување. Освен за здравјето, овие лица се грижат и за многу други работи. Стравот од рак може да се јави и во рамките на опсесивно-компулсивно пореметување.
Третман: Лицата кои на сличен начин се мачат со загриженоста за здравјето, тешко дека тој проблем сами ќе го победат. Се препорачува стручна помош од психотерапевт, а во праксата успешна се покажува и когнитивно-бихевиоралната терапија.
