КИНЕЗИТЕРАПИЈА-терапевтот избира најсоодветни техники и опрема кои ќе помогнат

Кинезитерапијата користи различни методи и апаратура за да се постигнат специфични терапевтски цели. Во зависност од потребите на пациентот, терапевтот избира најсоодветни техники и опрема кои ќе помогнат во подобрување на функциите на мускулно-скелетниот систем.

К

инезитерапијата користи различни методи и апаратура за да се постигнат специфични терапевтски цели. Во зависност од потребите на пациентот, терапевтот избира најсоодветни техники и опрема кои ќе помогнат во подобрување на функциите на мускулно-скелетниот систем. Еве ги главните методи и апаратура кои се користат:

Главни методи на кинезитерапија

Активни вежби:

    • Пациентот ги изведува вежбите самостојно, а терапевтот само го насочува и дава инструкции.
    • Овие вежби се насочени кон зголемување на мускулната сила, издржливост и флексибилност.
    • Вклучуваат истегнување, јакнење на мускулите, координација и вежби за баланс.

      Пасивни вежби:

      • Терапевтот ги изведува вежбите за пациентот, кој нема активна улога во движењето.
      • Се користат кај пациенти кои имаат ограничена подвижност или се во фаза на рехабилитација.
      • Овие вежби помагаат во одржување на флексибилноста и подобрување на опсегот на движење во зглобовите.

        Проприоцептивна невромускулна фасилитација (PNF):

        • Ова е метод кој користи комбинација од истегнувања и мускулни контракции за да се подобри опсегот на движење.
        • Ги стимулира нервните рецептори за подобра координација и контрола на движењата.

          Респираторна кинезитерапија:

          • Вежби насочени кон подобрување на дишењето и капацитетот на белите дробови.
          • Често се користи кај пациенти со респираторни проблеми како астма, хронична опструктивна белодробна болест (ХОББ) и постоперативно закрепнување.

Апаратури кои се користат во кинезитерапијата

  1. Терапевтски топки и еластични ленти:
    • Се користат за вежби за јакнење на мускулите, подобрување на координацијата и флексибилноста.
    • Еластичните ленти овозможуваат постепено зголемување на отпорот во вежбите, што помага во прогресивно јакнење на мускулите.
  2. Тренажери за баланс:
    • Се користат за подобрување на рамнотежата и координацијата, особено кај пациенти со невролошки проблеми или после повреди.
    • Примери се баланс-табли и тренажери со нестабилна подлога.
  3. Пилатес и рехабилитациони справи:
    • Пилатес опремата како Реформерот овозможува насочено и контролирано јакнење на мускулите со помош на отпор и прилагодливи вежби.
    • Се користат за подобрување на флексибилноста, стабилноста и сила.
  4. Тренажери за движење на зглобовите (CPM – Continuous Passive Motion):
    • Машини кои овозможуваат континуирано пасивно движење на одреден зглоб без активно учество на пациентот.
    • Се користат после операции на коленото или колкот за спречување на вкочанетост.
  5. Електростимулација (TENS):
    • Апарати за електрична стимулација на мускулите кои помагаат во намалување на болката и стимулирање на мускулната активност.
    • Често се користи како дел од програмата за рехабилитација заедно со вежбите.

Како се спроведува кинезитерапијата?Проценка на состојбата на пациентот:

    • Терапевтот прво ја оценува физичката состојба на пациентот, ограничувањата во подвижноста и силата на мускулите.
    • Се разгледува историјата на болеста и се поставуваат конкретни цели за рехабилитација.
    • Изработка на индивидуален план:
      • Се креира план за терапија кој ги вклучува типот на вежби, интензитетот, времетраењето и фреквенцијата.
      • Планот е прилагоден на специфичните потреби на пациентот и целите кои треба да се постигнат.
  2. Терапевтски сесии:
    • Сесиите обично траат од 30 до 60 минути и може да вклучуваат различни вежби, истегнувања, пасивни техники, и работа со апаратура.
    • Вежбите се надгледувани од страна на терапевтот за да се избегнат погрешни движења и да се постигнат посакуваните резултати.
  3. Следење на напредокот:
    • Терапевтот редовно го следи напредокот на пациентот и при потреба ги прилагодува вежбите и методите.
    • Целта е постепено да се зголемува интензитетот на терапијата и да се постигне оптимално закрепнување.

Кинезитерапијата е флексибилна и прилагодлива, што ја прави многу ефикасна за рехабилитација и одржување на здравјето на пациентите.

Како делува кинезитерапијата?

Кинезитерапијата делува преку специјализирани вежби кои ги подобруваат функциите на мускулите, зглобовите и нервниот систем. Вежбите можат да бидат насочени кон:

  • Зголемување на флексибилноста и опсегот на движење.
  • Подобрување на мускулната сила и издржливост.
  • Намалување на болката и воспаленијата.
  • Подобрување на координацијата и рамнотежата.

Кога се употребува?

Кинезитерапијата се користи во следниве случаи:

  • Повреди на мускули, зглобови и коски, како што се фрактури, истегнувања, дислокации и други трауми.
  • Постоперативна рехабилитација, на пример, по операции на колено, колк или ‘рбет.
  • Хронични болести како артритис и остеопороза.
  • Невролошки проблеми како мозочен удар, мултипла склероза, Паркинсонова болест.
  • За подобрување на држењето на телото и намалување на болката во грбот.

Дали има штетни последици?

Кинезитерапијата обично се смета за безбеден метод, особено кога се спроведува под надзор на квалификуван физиотерапевт. Но, ако се изведува неправилно или се форсираат одредени движења, може да предизвика:

  • Зголемена болка.
  • Повреди на мускулите или зглобовите.
  • Воспаление, особено ако телото не е подготвено за одреден вид на вежби.

Затоа, важно е вежбите да бидат индивидуализирани и да се изведуваат според препораките на стручен терапевт.

Масажите не се директно дел од кинезитерапијата, но често се користат како дополнителна терапија во комбинација со неа. Основната разлика меѓу кинезитерапијата и масажата е во тоа што кинезитерапијата се фокусира на активни движења и вежби за подобрување на функцијата на телото, додека масажата е пасивна техника која се базира на манипулација на меките ткива (мускули, тетиви, лигаменти).

Како масажите се поврзуваат со кинезитерапијата?

  • Подготовка за вежби: Масажата може да се користи пред кинезитерапевтските вежби за да ги опушти мускулите, да го подобри протокот на крв и да ја подготви областа за физички активности.
  • Намалување на болка и напнатост: По вежбите, масажата може да помогне во намалување на напнатоста и болката во мускулите, како и да спречи мускулни спазми.
  • Рехабилитација: Во процесот на рехабилитација, комбинацијата на кинезитерапија и масажа може да помогне во забрзување на закрепнувањето и подобрување на општата состојба на пациентот.

Иако масажата не е исто што и кинезитерапија, нејзината улога е корисна во целокупниот третман и рехабилитација.

Кинезитерапијата користи различни методи и апаратура за да се постигнат специфични терапевтски цели. Во зависност од потребите на пациентот, терапевтот избира најсоодветни техники и опрема кои ќе помогнат во подобрување на функциите на мускулно-скелетниот систем. Еве ги главните методи и апаратура кои се користат:

Главни методи на кинезитерапија

  1. Активни вежби:
    • Пациентот ги изведува вежбите самостојно, а терапевтот само го насочува и дава инструкции.
    • Овие вежби се насочени кон зголемување на мускулната сила, издржливост и флексибилност.
    • Вклучуваат истегнување, јакнење на мускулите, координација и вежби за баланс.
  2. Пасивни вежби:
    • Терапевтот ги изведува вежбите за пациентот, кој нема активна улога во движењето.
    • Се користат кај пациенти кои имаат ограничена подвижност или се во фаза на рехабилитација.
    • Овие вежби помагаат во одржување на флексибилноста и подобрување на опсегот на движење во зглобовите.
  3. Проприоцептивна невромускулна фасилитација (PNF):
    • Ова е метод кој користи комбинација од истегнувања и мускулни контракции за да се подобри опсегот на движење.
    • Ги стимулира нервните рецептори за подобра координација и контрола на движењата.
  4. Респираторна кинезитерапија:
    • Вежби насочени кон подобрување на дишењето и капацитетот на белите дробови.
    • Често се користи кај пациенти со респираторни проблеми како астма, хронична опструктивна белодробна болест (ХОББ) и постоперативно закрепнување.

Апаратури кои се користат во кинезитерапијата

  1. Терапевтски топки и еластични ленти:
    • Се користат за вежби за јакнење на мускулите, подобрување на координацијата и флексибилноста.
    • Еластичните ленти овозможуваат постепено зголемување на отпорот во вежбите, што помага во прогресивно јакнење на мускулите.
  2. Тренажери за баланс:
    • Се користат за подобрување на рамнотежата и координацијата, особено кај пациенти со невролошки проблеми или после повреди.
    • Примери се баланс-табли и тренажери со нестабилна подлога.
  3. Пилатес и рехабилитациони справи:
    • Пилатес опремата како Реформерот овозможува насочено и контролирано јакнење на мускулите со помош на отпор и прилагодливи вежби.
    • Се користат за подобрување на флексибилноста, стабилноста и сила.
  4. Тренажери за движење на зглобовите (CPM – Continuous Passive Motion):
    • Машини кои овозможуваат континуирано пасивно движење на одреден зглоб без активно учество на пациентот.
    • Се користат после операции на коленото или колкот за спречување на вкочанетост.
  5. Електростимулација (TENS):
    • Апарати за електрична стимулација на мускулите кои помагаат во намалување на болката и стимулирање на мускулната активност.
    • Често се користи како дел од програмата за рехабилитација заедно со вежбите.

Како се спроведува кинезитерапијата?

  1. Проценка на состојбата на пациентот:
    • Терапевтот прво ја оценува физичката состојба на пациентот, ограничувањата во подвижноста и силата на мускулите.
    • Се разгледува историјата на болеста и се поставуваат конкретни цели за рехабилитација.
  2. Изработка на индивидуален план:
    • Се креира план за терапија кој ги вклучува типот на вежби, интензитетот, времетраењето и фреквенцијата.
    • Планот е прилагоден на специфичните потреби на пациентот и целите кои треба да се постигнат.
  3. Терапевтски сесии:
    • Сесиите обично траат од 30 до 60 минути и може да вклучуваат различни вежби, истегнувања, пасивни техники, и работа со апаратура.
    • Вежбите се надгледувани од страна на терапевтот за да се избегнат погрешни движења и да се постигнат посакуваните резултати.
  4. Следење на напредокот:
    • Терапевтот редовно го следи напредокот на пациентот и при потреба ги прилагодува вежбите и методите.
    • Целта е постепено да се зголемува интензитетот на терапијата и да се постигне оптимално закрепнување.

Кинезитерапијата е флексибилна и прилагодлива, што ја прави многу ефикасна за рехабилитација и одржување на здравјето на пациентите.

ПОВРЗАНИ НАПИСИПОВЕЌЕ ОД АВТОРОТ