Замислете како ве облева пот, треперите и неконтролирано се грижите дека можеби ќе пропуштите телефонски повик затоа што го оставивте вашиот мобилен телефон дома или не дај Боже, сте го изгубиле?! Звучи апсурдно, но тоа е многу реална состојба наречена номофобија, од која страда две третини од светската популација. Номофобијата е само една од повеќе од 250 познати фобии, вид на вознемиреност која се однесува на мобилните телефони и која е најчесто резултат на лично драматично искуство, вели професорот по психологија, Јерген Марграф.
Тој драматичен настан се чува во мозокот и некои прекинувачи може да предизвикаат физичка реакција. Без разлика дали станува збор за гелотофобија, страв од исмевање или онеирогмофобија, страв од сонување „влажни соништа“, лицето кое страда од фобија тоа тешко го поднесува, а може и да се разболи.
Фобијата се класифицира како болест откако ќе се исполнат неколку критериуми, вели Марграф. На пример, кога стравот достигнува неподносливо или едвај толерантно ниво или кога фобијата го ограничува квалитетот на животот.
Во тој случај, лицето би требало да побара помош од психотерапевт. „Фобиите често се лекуваат со когнитивно-бихевиорална терапија“, вели Питер Фалкаи, директор на Универзитетската клиника за психијатрија и психотерапија „Лудвиг Максимилијан“.
Терапевтот ќе се обиде со пациентот да креира ситуација која предизвикува вознемиреност, а потоа ќе ги анализира и демонстрира можните решенија. Терапијата обично се комбинира со соодветна доза на антидепресиви, а типот на фобија влијае врз изборот на терапијата. Некои луѓе успеваат сами да ја надминат фобијата, но ако самолекувањето не даде резултати, работењето со искусен терапевт е најдобар начин ова психичко пореметување да не стане хронично.
