Кокошкиното слепило не е заболување, туку симптом на болест, така што при првите знаци на хемералопија треба да се консултирате со лекар. Хемералопијата е наследно заболување кое доведува до неизлечиво слепило. Најголемиот ризик фактор е фамилијарната историја за постоење на оваа болест.
Многу заболени не ослепуваат и до 50-тата година од животот, додека кај други се појавува уште во најраната возраст. Прогресијата зависи од типот на наследувањето односно од обликот на болеста во кој ќе се појави. Постојат типични, односно атипични облици на кокошкино слепило. Познати се најмалку 35 различни гени кои учествуваат во појавата на оваа болест, а кои во основа го пореметуваат метаболизмот на витаминот А.
Основната причина за слепилото е оштетувањето на фоторецепторите односно пигментниот ретинален епител како делови од мрежницата. Мрежницата се наоѓа во задниот дел на окото и е одговорна за конвертирање на светлосните сигнали во нервни импулси кои ги испраќа до мозокот.
Првите знаци се јавуваат како потешка адаптација на темно односно никталопија, проследена со стеснување на видното поле во форма на тунел, а во подоцнежните стадиуми и губење на централниот вид.
Болеста често пати може да е комбинирана и со други нарушувања, како на пример, глувост, отежнато голтање, потешко оддржување на рамнотежа, кардиолошки испади, ретардација, периферна невропатија, отстапување на биохемиските анализи итн. Ваквата појава на кокошкино слепило во склоп на други болести се вика синдром и бара дополнително иследување од страна на други специјалисти.
Не постои третман за кокошкино слепило. Со оглед на тоа дека во основа постои пореметен метаболизам на витаминот А, прогресијата на заболувањето би можела да биде редуцирана со дневно примање на витаминот А во форма на палмитат. Но и овој третман не дава резултати, односно може да се покаже ефективен кај малкумина. Неодамнешните испитувања покажуваат дека давањето на витаминот А може да го одложи слепилото до 10 години кај некои пациенти и само кај некои одредени стадиум на болеста.
