Поминувањето повеќе од 7 дена во кревет со КОВИ-19 може да биде поврзано со зголемување на ризикот од долготрајно влошување на менталното здравје, покажува ново научно истражување.
Студијата покажала дека лицата со коронавирус, а кои не се примени во болница, имаат поголема веројатност дека ќе доживеат симптоми на депресија до 16 месеци по дијагнозата, во споредба со оние кои никогаш не биле заразени.
Лицата кои биле врзани за кревет една седмица или повеќе, имале повисока стапка на депресија и анксиозност во споредна со лицата на кои им бил дијагностициран вирусот, но никогаш не биле врзани да лежат во кревет.
Иако повеќето симптоми попуштиле во рок од два месеци по дијагнозата, пациентите кои поминале една недела или повеќе денови во кревет, имале поголема веројатност дека ќе доживеат депресија и вознемиреност во текот на 16-месечниот период кој бил опфатен со истражувањето.
Пациентите со тешка форма на КОВИД-19 често имале воспалителни промени за кои од претходно е утврдено дека се поврзани со хроничните ефекти на менталното здравје, особено депресијата.
Како објаснување за поголемата стапка на депресија и анксиозност кај пациентите со тешка форма на КОВИД-19, научниците ја наведуваат комбинацијата на загриженост поради долгорочните последици на болеста по здравјето и траењето на ковид симптомите.
Авторката на студијата, проф. Унур Ана Валдимарсдотир, од Универзитетот Исланд, вели: “Нашето истражување е меѓу првите што ги истражува симптомите на менталното здравје по тешка форма болеста КОВИД-19 кај општата популација до 16 месеци по дијагнозата“.
Резултатите од истражувањето “сугерираат дека ефектите врз менталното здравје не се исти за сите пациенти со КОВИД-19 и дека времето поминато во кревет е клучен фактор за одредување на сериозноста на влијанијата врз менталното здравје“.
“Како што влегуваме во третата година од пандемијата, за обезбедување на навремена лекарска грижа клучна е зголемената клиничка будност во однос на влошувањето на менталното здравје меѓу оној дел на пациенти со тешка акутна болест КОВИД-19, како и дополнителни студии за следење на менталното здравје по првата година од прележување на болеста“, потенцираат истражувачите.
Досега повеќето студии се занимаваа само со штетните влијанија на менталното здравје до шест месеци по дијагнозата на КОВИД-19.
Надвор од ова, многу малку се знае за долгорочните последици по менталното здравје, особено за пациентите кои не се примени во болница со различни степени на тежина на ковид.
Во студијата, истражувачите ја проучувале преваленцата на депресија, анксиозност, вознемиреност поврзана со КОВИД-19 и лошиот квалитет на сон помеѓу лицата со и без дијагноза на болеста во период од 0 до 16 месеци.
Севкупно, лицата со дијагноза КОВИД-19 имале поголема преваленца на депресија и полош квалитет на сон во споредба со лицата на кои никогаш не им била дијагностицирана болеста – 20,2 проценти наспроти 11,3 проценти искусиле симптоми на депресија и 29,4 проценти наспроти 23,8 проценти, имале лош квалитетот на спиењето.
Лицата на кои им бил дијагностициран коронавирус, но никогаш не биле врзани за кревет поради нивната болест, имале помала веројатност да имаат симптоми на депресија и анксиозност од оние на кои не им била дијагностицирана.
Научниците сугерираат дека едно од објаснувањата за тоа е дека враќањето во нормален живот е олеснување за овие лица, додека оние кои се уште не се заразени се уште се загрижени за можноста да се заразат.
Меѓутоа, во текот на 16-те месеци од студијата, пациентите кои биле врзани за кревет седум дена или повеќе имале 50-60 проценти поголема веројатност да доживеат поголема депресија и анксиозност во споредба со лицата кои никогаш не биле заразени во периодот на студијата, откриле истражувачите.
“Зголемената појава на депресија и анксиозност депресија кај пациентите со КОВИД-19 кои поминале седум дена или подолго врзани за кревет може да се должи на комбинација на загриженост за долгорочните здравствени последици, како и постојаноста на долгорочни физички ковид симптоми многу повеќе од рамките на болеста, а што ги ограничува социјалните контакти и може да резултира со чувство на беспомошност“, објаснуваат авторите на студијата, објавена во списанието Lancet Public Health.
