Доколку се гледаат различни извештаи, правилото „пет секунди“ се поврзува со Џилијан Кларк која учествувала во истражување на Универзитетот Илиноис. Таа ја ставала храната на плочки со бактерии и по одреден временски период набљудувала дали тие ќе имаат влијание на неа или не. Во извештајот таа навела дека бактериите ја контаминирале храната, но не и количината на бактерии.
Според едно истражување од 2007 година, количината на бактерии што се пренесува на храната дефинитвно зависи од количината на бактерии на паднатата површина.
Тоа нема никаква врска со временскиот период што храната ќе го помине во контакт со контаминираната површина. Разликата е во видот на површината на која ќе падне храната.
На пример, подобро е храната да падне на тепих, отколку на паркет бидејќи се верува дека мазните површини се најлоши кога станува збор за собирање бактерии.
Некои експерти тврдат дека количината на бактериите зависи и од видот на храната. Лепливата храна како џемот и сладоледот ќе собере повеќе бактерии, додека храната како сендвич, бисквит и овошје ќе собере многу помалку бактерии. Постојат лица кои не веруваат во правилото „пет секунди“ и откако ќе ја подигнат храната што паднала, веднаш ја консумираат.
Ова прашање предизвикува различни уверувања, а сите оправдувања на луѓето може да се сметаат за точни на одреден начин. Дали некој ќе ја јаде храната која паднала на под зависи од неговиот избор и нивото на хигиена. Во секој случај, консумирањето на таква храна може да биде опасно по здрвајето, па лекарите советуваат одвикнување од таа навика.
