Кучето е лек против депресија

Кога сме сопственици на куче никогаш не сме сами, имаме причина за излегување од дома и животот е поведар

607495

Веќе е докажано, луѓето кои се сопственици на кучиња многу помалку страдаат од депресија и осаменост. Кога сме сопственици на куче никогаш не сме сами, имаме причина за излегување од дома и животот е поведар.

Кучето по природа е многу поврзано за човекот, сака да се дружи, да се гали и да биде во телесен контакт со луѓето. Тоа го прави идеален пријател, но и терапевт, кој многу помага при стресни и нервозни ситуации. Неговото присуство ни предизвикува среќа и ни измамува насмевка, а докажано го поттикнува и лачењето на хормонот на среќата.

Кога луѓето се склони или страдаат од депресија кучето е извонреден терапевт. На депресивните луѓе им се препорачува дружење и престој во природа, а кучето е идеален партнер за такви активности. Чувањето миленик значи задолжително излегување од дома два до три пати дневно на најмалку половина час. Тоа бара играње и весели активности кои го подобруваат расположението.

Кучето го сака својот сопственик неколкупати повеќе отколку што човекот вложува во него. Нему не му е важно дали сме убави, богати, успешни, каква работа работиме, каков ни е карактерот, туку е задоволно со минимална хрижа, редовна храна и прошетки. Ретки се луѓето кои излегуваат самите на прошетка, па кучето е идеална причина да се излезе од дома. Особено затоа што сопствениците на кучињата многу често се познаваат меѓусебно, се дружат, разменуваат информации… Тоа создава нови пријателства и ја лекува осаменоста. На тој начин се крева и самодовербата.

Децата кои растат со кучиња имаат многу помали шанси да заболат од алергии и од астма. Во играта со миленикот ги развиваат моторичките движења, ги совладуваат говорните вештини, чувството за одговорност и почесто се смеат.

Тренираните кучиња препознаваат и одредени болести, можат да предупредат на епилептични напади, на пад на шеќерот во крвта и детектираат некои видови карцином. Тие се извонредни придружници за лицата со телесен инвалидитет. Социјалните психолози заклучиле дека повозрасните луѓе кои имаат куче се позадоволни со својот емотивен и социјален живот и со подобра кондиција од другите.