Квалитетот на антителата индуцирани со вакцините против КОВИД-19 втемелни на генетски вакцини, односно оние на основа на информациска РНА (mRNA) континуирано се подобрува во текот на најмалку шест месеци, додека имуниот систем истовремено продолжува да ги “тренира“ своите Б-клетки кои произведуваат антитела, покажала нова американска студија.
По вакцинацијата, некои Б-клетки (Б-лимфоцити) стануваат краткотрајни клетки кои произведуваат антитела, а дел од нив се придружуваат на т.н. “герминални центри“, кои по инфекцијата или вакцинацијата се создаваат во лимфните јазли и се важни за созревање на Б-клетките.
Научниците од Универзитетот Вашингтон предводени од имунологот д-р Али Елебеди, герминалните центри сликовито ги споредиле со камп за обука во кој Б-лимфоцитите созреваат и ги усовршуваат своите вештини.
Б-лимфоцитите или Б-клетките спаѓаат во белите крвни зрнца (леукоцити) и само тие можат да произведат плазма клетки кои лачат антитела. Б-лимфоцитите и Т-лимфоцитите заедно го формираат таканаречениот “адаптивен имунолошки систем“ кој може да се прилагоди на нови или изменети патогени.
Ако Б-клетките се активираат преку овие тела на туѓи антигени, тие може да се развијат во плазма или мемориски клетки кои произведуваат антитела. И колку подолго овие Б-лимфоцити остануваат во телото, толку поуспешно имуниот систем може поуспешно да се бори со различни варијанти на вирусот.
Со оглед дека мемориските клетки го помнат првиот контакт, кога повторно ќе се сретнат со антигенот, можат побрзо да се активираат и да гарантираат поефективен имунолошки одговор на организмот.
“Клетките од герминативните центри кои успешно ќе ‘дипломираат’, можат да станат долготрајни клетки кои произведуваат антитела, а тие живеат во нашата коскена срцевина и стануваат мемориски Б-клетки, подготвени да се вклучат доколку некое лице се зарази“, објасни д-р Елебеди.
Меѓутоа, анализите на крвта, ткивото на лимфните јазли и коскената срцевина на доброволците кои примиле Фајзер вакцина покажале дека реакциите на герминалниот центар поттикнати со инјектираната содржина траеле најмалку шест месеци, а антителата со тек на времето станале поуспешни во препознавање и напад на протеинот на својата површина, т.н шилест протеин на оригиналната верзија на SARS-CoV-2, објавиле д-р Елебеди и неговите колеги во написот објавен во списанието Nature.
