Светската здравствена организација мачкиниот нокт го вброила во редот на најлековити растенија на конгресот во Женева, Швајцарија, во 1994 година. Повеќето следбеници на традиционалната медицина веќе одамна знаат за растението од Латинска Америка кое по изглед многу потсетува на мачкина канџа. Мачкиниот нокт или шепа како што уште го нарекуваат (лат. Uncaria tomentosa) најмногу е распространета во шумите на Перу и Парагвај. Во записите на древните индијански племиња стојат рецептури за правење мелем и тинктури со чија помош се лекувале и опстојувале во исклучително сурови услови на живот. Мачкиниот нокт го користеле за чистење на бубрезите, инфекција на уринарниот тракт, ревматизам, артритис, па дури и за лекување карцином. Одделни племиња ова растение со векови го користеле за чистење на крвта и за јакнење на организмот. Мачкината канџа расте како лијан и достига висина до 25 метри.
Во традиционалната медицина и денес најмногу се препорачува за јакнење на имунитетот и за заштита од различни болести. Испитувањата покажале дека освен што го јакне одбранбениот систем го чисти организмот од штетните материи. Следбениците на алтернативното лекување ја препорачуваат мачкината канџа за отстранување болки во коските, брзо зараснување на длабоки рани, а тврдат и дека помага при херпес и астма. Ефикасна е и при општа слабост на организмот и забавен метаболизам.
