Изедначувањето на притисоците е една од најчестите заблуди која владее меѓу луѓето, а се однесуваат на болестите на срцето и артерискиот притисок. Причината е следна, односно ние вообичаено го мериме артерискиот притисок со метода на надлактица, било дигитално или во ординација со манжета и стетоскоп.
Артерискиот притисок се состои од горен притисок кој се нарекува систолен и е резултат на стискање или контракција на срцевиот мускул на левата комора кој настанува со исфрлање на крвта во артерискиот систем, прво во аортата, па потоа во сите артерии. Тој дел од работата на срцето се нарекува систола, а притисокот кој настанува во артерискиот систем – систолен притисок. Тој кај возрасен човек денски има вредности од 120 mmHg, а ако е над 140 mmHg тогаш станува збор за артериска хипертензија.
Откако ќе заврши систолата, во срцето настапува фаза на полнење на комората која се нарекува дијастола. За време на дијастолата, срцето се полни, притисокот во артериите постепено паѓа од максимално постигнатите вредности во систолата и на крајот дијастолата достигнува вредност од околу 80 mmHg. Тој притисок се нарекува долен или дијастолен притисок и тој никогаш не паѓа на нула оти артериите имаат мускулен ѕид кој кај жив човек имаат напнатост или тонус и задржуваат најнизок притисок на вредности од 60 до 90 mmHg, а ако е над 90 mmHg тогаш станува збор за артериска хипертензија.
Значи, артерискиот притисок е резултат на работата на срцето (левата комора) и тонусот или напнатоста на артериите. Додека работи срцето и има свои нормални сиклуси на систола и дијастола, систолниот и дијастолниот притисок не можат да се изедначат, односно да бидат еднакви.
