За луѓето кои се во долгорочна врска, живеат заедно и се емоционално поврзани, како што се сопружниците, новите студии покажале дека некои здравствени карактеристики можат да се појават и кај двајцата. Здравствените проблеми, според тоа, можат да бидат заеднички кај паровите – а ова важи и за психијатриските нарушувања.
Врз основа на ново истражување и анализа на повеќе од шест милиони парови низ Тајван, Данска и Шведска, меѓународен тим истражувачи открил дека луѓето се значително посклони кон истите психијатриски состојби како и нивните партнери отколку што би се очекувало, пишува РТС .
Овие состојби вклучуваат шизофренија, нарушување на вниманието и хиперактивност (ADHD), депресија, аутизам, анксиозност, биполарно растројство, опсесивно-компулсивно растројство (OCD), злоупотреба на супстанции и анорексија.
Студијата донесува заклучок дека врските што започнуваат преку интернет може да бидат помалку среќни и романтични.
„Откривме дека повеќето психијатриски нарушувања имаат конзистентни брачни корелации низ генерациите, што укажува на нивната важност во динамиката на популацијата на психијатриски нарушувања“, пишуваат истражувачите во објавениот труд.
Тоа е феномен што истражувачите го нарекуваат корелација меѓу брачните другари, а некои од најголемите корелации претходно биле забележани во однос на религиозните верувања, политичките ставови, нивото на образование и (злоупотребата) на одредени супстанции.
Научниците се согласуваат дека се вклучени три фактори: имаме тенденција да избираме партнери слични на нас; нашиот избор на партнери е предмет на разни ограничувања; и дека паровите кои живеат заедно долго време и во иста средина имаат тенденција да стануваат послични.
Според истражувачите, сите три влијанија веројатно се вклучени овде, а издвојувањето на најважното е тешко.
И покрај различните култури и здравствени системи во трите земји, резултатите биле статистички слични низ целиот сет на податоци, иако имало некои разлики за опсесивно-компулсивно нарушување, биполарно растројство и анорексија.
„Како што покажуваат нашите резултати, сличноста на сопружниците и сожителите во однос на психијатриските нарушувања е конзистентна низ земјите и низ генерациите, што укажува на универзален феномен“, пишуваат истражувачите.
Ограничувања на истражувањето
Постојат некои ограничувања што треба да се дискутираат овде: студијата не направила разлика помеѓу парови кои се запознале пред или по официјалната дијагноза, на пример. Сепак, моделите се доволно силни – и во доволно голема група луѓе – за да бидат значајни во студијата за менталното здравје.
Последователните генерации биле анализирани само во Тајван, а не во Данска и Шведска, а истражувачите сакале да видат повеќе податоци вклучени во идните студии. Потребна е и подлабока анализа за тоа зошто се јавува оваа корелација.
Тимот истражувачи, исто така, открил дека родителите со истото нарушување го зголемуваат ризикот од негово појавување кај своите деца.
Ова има важни импликации за проучување на различни психолошки состојби: студиите и анализите генерално претпоставуваат дека нашите модели на состанување и парење за заеднички живот се во голема мера случајни, но ова истражување го предизвикува и тоа.
Доколку и тој фактор се анализира подобро, би било важно да се пронајде најдобриот метод на лекување. Истражувањето е објавено во списанието „Nature Human Behavior“.
