Пливањето го намалува нивото на хормонот на стрес, кортизол, а истовремено го зголемува нивото на ендорфин кој го намалува чувството на болка. Токму тоа е причина што после пливањтео сме опуштени, а не уморни.
Бројни студии потврдиле дека пливањето го поттикнува обновувањето на нервните клетки во делот од мозокот кој се нарекува хипокампус, а кој, меѓу другото, е важен за просторна ориентација, памтење и способност за учење нови информации. Хипокампусот дегенерира како резултат на хроничен стрес и депресија, а кај личности кои пливаат забележително е подобрување на структурата и создавање нови клетки. Едноставно – пливањето не прави попаметни. Докажано е дека децата кои научуваат да пливаат во најрана возраст имаат поголеми шанси да постигнат подобро образование во споредба со децата кои подоцна учат да пливаат.
Истовремено со развојот на мозокот, пливачките движења ги активираат невронските патишта во десната и левата хемисфера на мозокот, ја стабилизираат карлицата, ги зајакнуваат рамената и ги зголемуваат рефлексите. Накусо, секој пат кога замавнуваме при пливањето, повторно го интегрираме својот нервен систем и ја реорганизираме врската меѓу телото и духот.
Студија спроведена во 2014 година покажала дека при пливањето се зголемува протокот на крв низ мозокот за 14 отсто. Ова зголемување на мозочниот проток на крв со порастот на ендорфин како засилувач на расположението, го изострува фокусот овозможувајќи им на поединци подобро да се образуваат. За најдобар учинок најдобро е да плива секојдневно по триесетина минути. Одличен учинок има и пливањето три пати неделно. Физичката активност првенствено треба да биде пријатна за да не се откажеме.
