За анорексијата и булимијата, за жал, сите чуле. Личностите храната ја доживуваат како најлош непријател и немаат реална слика за својот физички изглед. Во прашање е ментална состојба која тешко и долго се лекува. Факт е дека без храна не се може, а анорексичната или булимичната личност, храната и јадењето ги доживува како голема траума. Освен анорексија и булимија, постои и дијабулимија, која особено е опасна бидејќи ги групира двете болести.
Што е дијабулимија и кои се симптомите
Дијабулимијата може да се појави на која било возраст, како резултат на желбата за помала килажа или како „burnout” симптом на држење на дијабетесот под контрола. Лекувањето главно со себе носи бројни предизвици, затоа што личноста која боледува од дијабулимија потешко го поднесува третманот од личностите кои покрај пореметување во исхраната немаат други здравствени проблеми. Исто така, истовремено мора да се води сметка и за дијабетесот и за дијабулимијата, што може да го ограничи изборот на терапија.
Дијабулимичната личност ќе ја препознаете по тоа што ја занемарува својата терапија за дијабетес, одбегнува прегледи, се плаши дека инсулинот ја прави подебела. Личноста ќе одбегнува да ги дели оброците со семејството, ќе одбегнува одредени групи намирници и ќе чувствува анксиозност во врска со својот физички изглед. Повлеченоста од најблиските, промените на навиките во спиењето и симптомите на депресија, ги карактеризираат сите пореметувања во исхраната.
Резултатите од дијабулимијата и нејзиното влијание на телото може да бидат застрашувачки – раните потешко зараснуваат, чести се стафилококните и другите бактериски инфекции, зачестени се габичните инфекции, пореметувањата на циклусот, доаѓа до атрофија на мускулите, дехидратација, дисбаланс на електролитите, дијабетична кетоацидоза… Ова пореметување во исхраната може неповолно да влијае на бубрезите, срцето и црниот дроб.
Кога станува збор за лекувањето најдобар е интердисциплинарниот пристап: болниот соработува со стручњаци од различни области. Во случај на дијабулимија, пациентот би требало да биде под надзор на ендокринолог, нутрицинист и психијатар. Дијабулимијата е сериозна болест, па инсистирањето за земање инсулин и заканата од последиците заради неземањето нема да доведе до промени.
Доколку забележите промени во однесувањето и диетата кај личноста која веќе боледува од дијабетес, такви симптоми не ги прифаќајте тукутака. Потрудете се да го убедите болниот што поскоро да побара лекарска помош и пружете му поддршка.
Во прашање е комбинација од физичка и ментална болест, па опоравувањето е долготрајно и би требало што поскоро да се почне со лекувањето.
