Пред пандемијата, голем број парови живееа како “како два брода кои минуваат еден покрај друг во ноќта“, вели секусалниот терапевт Емили Џејмс од САД. Пред пандемијата луѓето имаа обврски надвор од дома, а некои партнери открија дека карантинот им ја донел потребната оддишка. Заглавени дома, луѓето забавија и одвоија повеќе време за интимни моменти. Така беше на почетокот.
“На почетокот, пандемијата на луѓето им понуди можност повтроно да се поврзат на начин кој можеби претходно можеле да го имаат само на одмор. Меѓутоа, како пандемијата одминуваше, почна да зема данок во интимните односи. За повеќето парови, сексуалната желба некако се повлече“, вели Џејмс за Би-Би-Си.
Студии од целиот свет покажуваат слична ситуација. Истражувања спроведено во Турција, Италија, Индија и САД во 2020., укажуваат на пад на сексуалните односи помеѓу партнерите, како и кај самците. Сето тоа директно се препишува на карантинот.
“Мислам дека голем дел од причината е во тоа што луѓето премногу беа под стрес“, вели Џастин Лехмилер, социјален психолог и истражувач од Институтот Кинси, кој го спровел американското истражување.
Тој смета карантинот создаде рефлексија на неизвесност и страв. Многумина, без преседан, искусија телесна анксиозност, финансиска несигурност и други значајни животни промени. Стресот предизвикан од тие фактори, придонесе до тоа да луѓето во врски станат се помалку сексуално активни.
Коронавирусот, односно начинот на живот во време на пандемија, на некој начин се покажал токсичен за сексуалноста.
Како што забележила Џејмс, многу парови на почетокот на затворањата уживале во стимулацијата што им се нудела од тоа. Ронда Балзарини, социјален психолог и доцент на Државниот универзитет во Тексас, овој почетен пораст на сексуалната желба го опишува како фаза на “меден месец“, кога луѓето поконструктивно реагираат на стресот.
“Во текот на оваа фаза, луѓето имаат тенденција да соработуваат. Но, со тек на време, како ресурсите стануваат се поретки, луѓето стануваат се повеќе изложени на стрес, енергијата се троши, а разочарувањето и депресијата обично се појавуваат. Кога тоа почнува да се случува, тогап може да ги видите паровите во неволја“, вели Балзарини.
Балзарини го забележала овој образец меѓу учесниците, постари од 18 години, од 57 земји во студијата, што таа и колегите ја спровеле за време на пандемијата. На почетокот на пандемијата биле видливи различни фактори поврзани со зголемената сексуална желба меѓу партнерите. Но, со тек на време, додека луѓето информираа за зголемени стресови поврзани со пандемијата, вклучувајќи осаменост, општ стрес и загриженост специфични за КОВИД-19, исто така информирале и за намалена сексуална желба за својот партнер.
Според неа, постои огромна поврзаност помеѓу стресот, депресијата и сексуалната желба.
“Стресот е поврзан со депресијата, а депресијата негативно влијае на сексуалната желба“, истакнува таа.
Меѓутоа, сексот не е нужно осуден на пропаст. Истражувачите од Институтот Кинси предлагаат специфично однесува за подобрување на сексуалниот живот на паровите – воведување новини во кревет. Секој петти учесник во студијата, кој се обидел до нешто ново во кревет, му помогнало да ја оживее сексуалната желба.
“Лицата кои пробуваат нови работи, пријавуваа подобрување“, вели Лехмилер. Нови активности, кои им помогнале да го подобрат сексуалниот живот со партнерот, вклучувале “пробување нови пози, еротски вежби, фантазии, масирање“, потврдено е во истражувањето.
