Увото е дел од слушниот орган. Се состои од три дела – надворешно, средно и внатрешно уво. Внатрешното уво е одговорно за слухот и за рамнотежата, а надворешното и средното за слушање.
Церуминозните жлезди лачат ушна смола или церумен кој ја обложува кожата на ушната школка и ја масти, навлажнува и ја прави еластична, ја задржува прашината и останатите ситни честички и оневозможува нивен влез во чувствителното подрачје на средното уво. Церуменот има антибактериско и антигабично својство и заштитна улога.
Прекумерната количина церумен постепено се исфрла од увото. Понекогаш доаѓа до таложење (набивање) на церуменот, но кај повеќето луѓе церуменот се чисти со природна динамика.
Симптоми на набиен церумен
- Благо или значително губење на слухот;
- Зуење во ушите;
- Болка во едното или во двете уши;
- Вртоглавица или зашеметеност;
- Надразнувачка кашлица.
Кај некои луѓе овие симптоми може да изостанат.
Како да ги чистите ушите на правилен начин?
При чистењето е потребно исклучително внимание. Многу е лесно со неправилна постапка да се предизвика инфекција и пробивање на ушното тапанче.
Надворешниот дел на увото најдобро се чисти со влажна, благо насапунета крпа и потоа се испира со чиста вода. Во тој дел се насобира себум, валканици и церумен. За чистење на ушните канали може да се користат стапчиња за уши.
Внатрешното уво е најчувствителен дел. Препорака на стручњаците е да се избегнуваат стапчиња за уши, како и какви било други предмети за чистење, бидејќи со нив церуменот само се потиснува подлабоко во увото.
Значи, правилната хигиена подразбира чистење на ушната школка и почетокот на надворешното уво, онолку колку што може да влезе прст замотан во пешкир, влажна ткаенина или марамче. Стапчињата за уши треба да се користат само за чистење на надворешниот дел на увото, а никако не смее да се пикаат во ушниот канал.
Доколку почувствувате какви било од наведените пречки посетете лекар и ништо не преземајте сами.
