Запомнете – во животот не можета да влијаете само на 10% од работите. Ретко нешто препуштаме на случајноста – најголем дел сами одлучуваме за тоа каков ќе ни биде денот. Тоа е она што писателот Стивен Ковеј го нарекол принцип 90/10 и покажал како функционира користејќи очигледен пример.
Што е правило 90/10
Работата е во тоа што не можеме да контролираме само 10% од животот. Не можеме да спречиме некој уред да се расипе или доцнење на авионот. Но, може да ја контролираме реакцијата на ваквите работи. Останатите 90% од случувањата се само резулат на нашите реакции, едноставно кажано, она што го правиме кога сме под стрес.
Замислете го следново: Појадувате со семејството. Вашата ќерка ќе истури кафе врз вас. Скокате и викате по неа, па на жената (мажот) зошто ја ставил шолјата на крајот од масата. Одите да се пресоблечете, па кога ќе се вратите го гледате детето расплакано, кое ниту завршило со појадокот ниту се подготвило за на училиште.
Сега на сите денот им започнал лошо. Ќерката доцни на училиште, го пропуштила автобусот. Жената/мажот доцни на работа, ја возите ќерката на училиште со автомобил. Доцните, затоа возите побрзо. И понатаму доцните и покрај се, сфаќате дека сте заборавиле важни документите дома. Се тргнало наопаку, и не престанува. Едвај чекате денот да заврши. Се враќате дома, ги поздравувате жената/мажот и ќерката. И двајцата се нерасположени и постои тензија меѓу вас.
Зошто сте имале лош ден?
А) Затоа што вашата ќерка го истурила кафето
Б) Затоа што го пропуштила автобусот, па вие моравте да ја однесете на училиште
В) Затоа што имало сообраќаен метеж и доцневте на работа
Г) Затоа што погрешно реагиравте на ситуацијата
Точен одговор е под Г. Си го уништивте целиот ден и себеси и на семејството со својата реакција. Не можевте да направите ништо за истуреното кафе, но можевте да ги контролирате емоциите.
Се можеше да биде поинаку
Кога кафето се истури на вашите панталони, и вашата ќерка почна да плаче, вие требаше да и кажете: Во ред е, само биди внимателна следниот пат. Одите во спалната соба, се пресоблекувате, се подготвувате за на работа. Ќерката заминува на училиште. Се поздравувате со мажот/жената, одите на работа, стигнувате навреме и убаво го започнувате својот работен ден.
Две различни сценарија имаат сличен почеток. Се е во тоа како реагирате на случувањата во својот живот. Секако, можете да ги обвинувате другите за своите неволји и да се жалите на се што оди на лошо, но, дали тоа некогаш помогнало? Научете да реагирате правилно и никогаш нема да уништите ниту еден ден во својот живот. Ако некој ве пресретне на патот, пропуштете го. Не брзајте, каква е разликата ако стигнете на работа неколку минути подоцна?
