Високата свест за зададените цели доведува до стрес од кој тешко може да се излезе, затоа што личностите се под постојан притисок што самите себеси си го наметнале. Доколку таквата ситуација постојано е присутна, значи дека таквите личности се длабоко во синдром на горење и дека им е потребна стручна помош затоа што здравјето им е загрозено, а опоравувањето трае со месеци, предупредува австрискиот психолог Јулија Умек.
„Овој синдром почнува со претерана амбициозност и желба да се направи се перфектно. Желбата за докажување се претвора во морање и загриженост. Во такви околности ангажираноста постојано се зголемува, а важните лични потреби се занемаруваат. Во однесувањето се изразени нетолеранција и намалена флексибилност, се губи ориентација, се јавува болно чувство на внатрешна празнина, а на крајот и депресија. Ваквите личности, инаку, се мошне ангажирани, се идентификуваат со својата работа, заради која им е потребно признание и потврда од околината. Главно се плашливи и имаат намалена сензибилност и за сопствените чувства“, појаснува Умек.
Во такви околности очекувано доаѓа до потполна исцрпеност, која во почетокот се изразува со слаб пулс. Нивниот поглед е безличен и не покажува никаква реакција. Дека нешто невообичаено се случува може да се препознае и на јазикот чии краеви се потемни, а средината е бела и беложолта. Срцето, белите дробови и црниот дроб, исто така, можат да бидат загрозени.
