Тешкотиите при насочувањето на вниманието кои се показател кој одредува дали се работи за пореметување на вниманието, се вбројуваат меѓу најчестите развојни проблеми во детството и погодуваат според некои статистики околу 20% од сите училишни деца.
Пореметувањето ги погодува за пет пати повеќе момчињата отколку девојчињата.
Може да потрае и во периодот на адолесценцијата со некои симптоми кои може да се одолговлечат и во возрасниот период од животот. Во изминатите децении постигант е голем напредок во лекувањето.
Меѓутоа, истовремено многу нешта во врска со ова пореметување останува несигурно или слабо дефинирано, што доведува до претерана популарна употреба на овој назив. Стручњаците велат дека станува модерно, особено меѓу тинејџерите и нивните родители да се обвинува пореметувањето на вниманието за она што може едноставно да биде немарно извршување на задачите.
Повеќето деца со пореметување на вниманието се со нормална или висока интелегенција. Нивното ниво на активности може да биде нормално, ниско до нормално (хипоактивност) или повисоко од нормалното (хиперактивност). Дете со пореметување на вниманието исто така може да има специфичен хендикеп при учењето кој му оневозможува да усвојува и да разликува информации на ист начин како останатите деца. Мозокот на таквото дете е неспособно да го обработи податоците што му ги испраќаат неговите уши, очи или мускули.
СИМПТОМИ
Имајте на ум дека пореметувањето на вниманието често пати погрешно се дијагностицира. Со оглед дека многу негови симптоми се врзани со детскиот развој, тие може да бидат природни и вообичаени во одреден период, но не и во некој друг. Дотолку повеќе тие може да бидат погодни за едно дете, но не и за друго на иста возраст. Но, оваа состојба навистина постои и може да се лекува.
Во многу случаи детето ќе има знаци на ова пореметување во раното детство – дури веќе во периодот на доенче, но дијагнозата нема да се постави до прво или второ одделение, кога барањата на училишните задачи ќе ги направат очигледни.
Симптомите вклучуваат:
- Вообичаен неуспех при насочување на вниманието
- Тешкотии со училишните задачи
- Нагласено лесно одвлекување на вниманието
- Неможност за организирање, дури и во активностите во кои ужива
- Наглост
- Хиперактивност
- Прекумерно зборување и често прекинување на другите
Доколку детето покажува симптоми на вакво пореметување, а тоа многу тешко се утврдува, побарајте стручна помош на лекари кои имаат искуство со оваа состојба и секако консултирајте се со повеќе стручни лица.
