Во каков систем живееме, уште малку и прашање на рутина ќе биде сите да побараме помош од психолог или психијатар, смета проф. д-р Катарина Додиг Ќурковиќ, специјалист за детска и адолесцентна психијатрија, како и форензична психијатрија.
Без разлика дали сакаме да признаеме или не, во нашето општество сè уште е табу да се бара психолошка помош. Но, за да знаеме воопшто кому да се обратиме, важно е да се знае разликата помеѓу психијатар, психолог и психотерапевт.
ОСНОВНАТА РАЗЛИКА ПОМЕЃУ ПСИХИЈАТАР И ПСИХОЛОГ
“Основната разлика е во тоа што психијатарот е лекар, додека психологот не е. Психологот завршува на Филозофскиот факултет. Лекарот е некој кој има вештини и пред се базично знаење за тоа како воопшто функционира нашиот ситем на умот и телото за да може да препознае, лекува и спречи болест. Токму поради таквото ниво на едукација, психијатарот има право и да препише лекови“, вели проф. д-р Додиг Ќурковиќ.
Психолог е стручен соработник во тимот кој примарно помага при полесни пречки кои не мора веднаш да бидат во системот на психијатриска нега. Накратко, се работи за советодавна работа со цел да се поправат одредени однесувања и основни верувања.
“Дијагноза на болеста и план за лекување може да даде исклучиво психијатар како одговорно лице, што е јасно наведено во Законот за заштита на лицата со ментални нарушувања. Меѓутоа, јас сум против претераната психијатризација на некои полесни пречки меѓу младите и децата воопшто, а кои можат со навремена интервенција преку услугите на психолозите во училиштата или во некои други институции да се елиминираат или децата со некои кризи можае да се засилат и советодавно да им се обезбеди поддршка во ситуации кога тие се чувствуваат помалку несигурни, обесхрабрени или анксиозни“, истакнува д-р Додиг Ќурковиќ.
“Она што и самата во пракса го гледам е дека повеќето психолози знаат кога одредени ситуации или состојби треба да се испратат кај психијатар на понатамошен третман, исто како што и ние знаеме кои деца се за обработка, поддршка или зајакнување кај психолог“, додава докторката.
Што се однесува до поимот психотерапевт, таа вели дека тој станал налик на инфлуенсерите.
“Кај нас денес секој мисли дека има некакви квалификации, стручност или вештини за да биде таканаречен психотерапевт. Постојат бројни правци во психотерапијата кои бараат одредено ниво на предзнаење за некој воопшто да може да учествува во оваа едукација. Меѓутоа, ми се чини дека кај нас буквално секој си зема за право да се етикетира како психотерапевт, затоа што во ова подрачје се уште постојат бројни нејаснотии, кои, верувам многу подобро ќе се решат во догледна иднина. Посебно истакнувам загриженост поради квазиекспертите кои често, поради недостаток на детски и адолесцентни психијатри, така и општо стручњаци специјализирани за млади (психолози, дефектолози), со нивните многу сомнителни референци и стручни квалификации, прават повеќе штета отколку корист“, потенцира д-р Додиг Ќурковиќ.
