По строгите карантини низ светот во првото полугодие од 2020., се чинеше дека на лето работите ќе тргнат на подобро – ограничувањата се ублажија, а бројот на заразени со коронавирус почна да се намалува. Но, вирусот не исчезна, ниту некаде замина. Тоа сега е комплетно јасно бидејќи голем број на земји влегоа во втор бран на инфекцијата, а со тоа и во нови затворања.
Независно од тоа што тоа значи физички, таквите “напред-назад“ промени помеѓу попуштање и заострување на мерките ја напрегаат психата, вели германската психотерапевтка Мириам Прис, истакнувајќи дека колку почесто тоа се случува, притисокот расте.
Поединци може да препознаат кога пандемијата ги погодува повеќе од што треба, односно чувствуваат кога нивото на стрес им е највисоко.
На бихевиорално ниво, тоа значи повлекување од социјалниот живот и изолација, а на емоционално ниво карактеристични се немир, страв и напнатост, вели Прис.
Емоционалната исцрпеност и безволност може дополнително да се продлабочат колку подолго трае стресот, предупредува Прис. И имуниот систем може да биде погоден од стресот, што кај некои може да резултира и со појава на физички болести.
Прис вели дека во таква ситуација треба да се зајакне односот со самиот себе, секојдневно да се преиспитуваат сопствените чувства и да се запрашаме што можеме конкретно да направиме за да чувствуваме подобро. Таа советува да обрнеме внимание на тоа како реагираме на пречките и да се советуваме со лекар пред тие да станат поголем проблем.
Истовремено таа и додава дека не е решение во целост да се обидеме да заборавиме дека околу нас се случува пандемија, туку е подобро да се соочиме со ситуацијата и да настојуваме реално да размислуваме.
Кризата со коронавирусот допира и до потсвесните стравови на луѓето и нивните неразјаснети кризи, потсетува Прис.
“Соочени сме со старите, непроцесуирани чувства кои всушност немаат ништо со актуелната ситуација. Да се биде свесен за тоа и активно да се одговори е клучот во справувањето со таквиот стрес“, вели германската експертка.
