“Епидемијата“ на паника што ја имаме е цивилизациски проблем чии причини се во нашиот начин на живот, вели психотераветот Никола Крстиќ. Тој искуството на таквиот начин на живот го споредува со “жаба која полека се вари во вода“.
“Дел од решението е идентификација и артикулација на нашите доживувања и искуства, на сето она кое немаме кому да го кажеме или немаме време да го кажеме“, вели психотерапветот Крстиќ.
Тој објаснува дека паничните напади и целата група на анксиозни нарушувања се “врвот на ледениот брег“, а луѓето кои поради тоа доаѓаат на терапија често имаат “автомеханичарски“ пристап – бараат да им се решат паничните напади за “повторно да се вратат во таа трка која всушност ги довела до паника“.
Крстиќ вели дека повеќе од 30 проценти од населението се соочува во напади на паника, а дека голем процент од луѓето кои доаѓаат на терапија – можеби дури и половина од нив – доаѓаат токму поради тој непријатен проблем.
“Се почесто луѓето бараат помош од терапевт или психијатар, и сметам дека тоа е добар тренд“, потенцира Крстиќ.
Притоа, тој појаснува дека напнатоста на работа или во училиште може да биде поврзана со паничните напади, но дека тремата или нервозата не се исто што и нападите на паника.
Крстиќ вели дека паничниот напад речиси е и невозможно да не се препознае и дека повеќето луѓе мислат дека добиле срцев удар.
“Тоа е состојба на многу интензивен страв дека умираме или дека ќе полудиме бидејќи се манифестира со многу силни физички симптоми. Срцебиење, потење на дланките и чувство дека не можете да земете воздух се главните симптоми“, објаснува психотерапевтот.
